Zawsze mnie ciekawiło pierwsze zdanie tego opowiadania. Pawła ukamienowano i chyba stracił przytomność, skoro myślano, że nie żyje, a potem następuje krótki opis, że otoczyli go uczniowie, podniósł się jak gdyby nic się nie stało i wszedł do miasta. Powstaje pytanie, co zrobili ci uczniowie, gdy go otoczyli? Moim zdaniem modlili się nad nim, by został uzdrowiony w imię Jezusa. Ukamienowany i nieprzytomny człowiek bez Bożej interwencji chyba nie byłby w stanie tak po prostu się podnieść i pójść do miasta, a następnego dnia wyruszyć do innego miasta i tam też głosić Ewangelię. Niech to krótkie zdanie z dzisiejszego czytania przekona nas, jak wielką moc ma modlitwa wstawiennicza. Otaczajmy łóżko każdego, kto jest chory i módlmy się za niego, by Pan go podźwignął.

Paweł i Barnaba kontynuowali swoją wyprawę misyjną, głosili Ewangelię i pozyskiwali uczniów dla Jezusa, bo do tego zostali przeznaczeni. Ale przecież każdy z nas na mocy sakramentu chrztu też jest przeznaczony, by szedł do innych, głosił im Jezusa, modlił się za nich i pociągał ich do Jezusa. Na zakończenie Mszy Świętej kapłan nas na nowo pośle słowami: Idźcie! Idźcie i stańcie się Tym, Kogo przyjęliście, nieście Go innym ludziom, by dla każdego otworzyły się podwoje wiary.

Idźcie i głoście, by podwoje wiary otworzyły się tym, którzy nie słyszeli jeszcze o zbawieniu w Jezusie Chrystusie, bo Pan chce, by Go wielbili Jego wyznawcy, by mówili o chwale Jego królestwa i by głosili Jego potęgę. Psalmista pokazuje, jak wspaniałe jest Boże królestwo, jak wspaniała jest Jego chwała. O tym mają się dowiedzieć wszyscy ludzie, bo niedługo minie dwa tysiące lat od momentu, kiedy Jezus powiedział do swoich uczniów: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. W 2033 roku przeżywać będziemy jubileusz 2000 lat odkupienia, a więc wszystkich ważnych dla nas wydarzeń: ustanowienia Eucharystii, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa, ustanowienia sakramentu pokuty, rozesłania uczniów i zesłania na nich Ducha Świętego. Jak ważne jest zatem, by w tych nadchodzących latach jak najwięcej osób dołączyło do wspólnoty Kościoła, który będzie obchodził swoje 2000 urodziny. Jak ważne jest, by wszystkie pokolenia poznały Jego panowanie.

Jedną z obietnic Pana Jezusa dla Jego uczniów jest obietnica pokoju takiego, jakiego nie da świat, jaki może pochodzić tylko od Boga. Taki pokój będzie owocem zjednoczenia człowieka z Jezusem w mocy Ducha Świętego. Ten Boży pokój usuwa lęk, dlatego Jezus mówi do uczniów, żeby się nie trwożyli i nie lękali, a przecież przed nimi są najgorsze dni – męka, ukrzyżowanie i śmierć Jezusa, a potem dwa dni niepewności, zwątpienia, zatrwożenia. Jezus przygotowuje ich na te wydarzenia, mówi, że idzie do Ojca, ale oni chyba wtedy niewiele z tego rozumieli. Jezus mówi im też o tym, że nadchodzi godzina ciemności i panowania szatana, ale nie ma on nic wspólnego z Jezusem, który miłuje Ojca i czyni to, co Mu Ojciec nakazał. Krzyż Jezusa objawi największą miłość Boga. Jezus przyjmie go dobrowolnie, aby dopełnić dzieła zbawienia mnie i ciebie. Niech nasza miłość do Jezusa objawi się w czynieniu tego, co nam nakazał: miłujmy się tak, jak On nas umiłował i głośmy innym Ewangelię, by zbawienie stało się udziałem każdego człowieka, za którego Jezus umarł i dla którego zmartwychwstał.