Komunikat o błędzie

Notice: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE w eval() (linia 11 z /home/popieluszko/ftp/web_popieluszko/modules/php/php.module(80) : eval()'d code).

Wtorek

wtorek, 22 Grudzień 2020

O tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam - 1 Sm 27.

Najcenniejsze podarunki , jakie otrzymujemy nie zdobywamy siłą, ale wyczekiwaniem. Kończy się Adwent, czas radosnego wyczekiwania i dostajemy, jak od św. Mikołaja dar przedstawiony w osobie matki młodego Samuela, Anny, żony Elkany, która idzie do sanktuarium w Szilo, by podziękować Bogu za dar macierzyństwa, jaki otrzymała po długiej modlitwie. Poświęca go Bogu w uroczystych modlitwach przed kapłanem Helim, któremu chłopiec zostaje powierzony. Oprócz darów, jakie wzięła ze sobą ma wyjątkowy podarunek, swego Syna - Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany Panu (w.28). Ta scena to zapowiedz tego, co Bóg w całej pełni zrealizuje w osobie Maryi. Podobnie było w przypadku Izaaka (Rdz 18-9-14), Samsona (Sdz 13,2-25) i Jana Chrzciciela (Łk 1,5-25), gdzie darem życia było narodzenie syna z niepłodnej kobiety. Te narodziny były znakiem szczególnego i wyjatkowego powołania. I tak też stało się w przypadku Samuela, pierwszego, wielkiego proroka Izraela i duchowego przywódcę narodu. Trzeba pamiętać, aby szanować czas każdego człowieka w jego dorastaniu i otwieraniu się na słowo Boże.

Związek, jaki istnieje pomiędzy dzisiejszym opowiadaniem o Samuelu a wyśpiewanym przez Maryję Magnificat jest niezwykle wyraźny i znaczący. Bo Jeśli kto miłuje, ten śpiewa, jak mawiał św. Augustyn. Śpiewa ten, kto wie, że jest kochany. Oba hymny mają swoistą podstawę, zaczerpniętą z życia Izraela. W ludzkich dziejach co prawda zawsze górują przeważnie silniejsi, ale Pan dokonuje swoich wyborów wbrew logice świata. Oto dwie matki, Anna i Maryja, przeżywają radość i wychwalają Boga za dar życia - znak Bożej dobroci i łaskawości - jaki w nich zaistniał. I, co ważne, prostym i czystym sercem zawierzają swe losy Panu, „ponieważ Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie” (Łk 1,50).

Prostota serca i ubóstwo ducha to dwa warunki, by podobać się Panu Bogu i by być szczęśliwym, i napełnionym Jego darami. Nie trzeba wiele, Abu zobaczyć czego Bóg dokonał w naszym zyciu, żeby przynajmniej zanucić - Pan jest mocą swojego ludu!