Podnoś głos jak głos rogu, i krzycz na całe gardło, i oznajmij mojemu ludowi jego występki, domowi Jakuba jego grzechu (Iz 58,1).

Po powrocie do ojczyzny lud izraelski był pełen entuzjazmu, ale zaraz pojawiły się trudności. Szybko jednak rodzi cię poczucie rozczarowania wśród ludu, bo Jahwe wydaje się być głuchy i obojętny na modlitwy i kult sprawowany przez Izraelitów. Na niesłuszne oskarżenia Izraelitów w stronę Pana Boga, że lud opuścił, że nie wysłuchuje jego modlitw, nie odpowiada na ich uczynki pokutne, Izajasz - wzorem swych poprzedników – Amosa, Jeremiasza wytyka ludowi jego obłudę i zakłamanie w jakim żyje. Przypomina, że post, modlitwa i jałmużna są bezwartościowe, jeśli nie są ożywiane miłością oraz nie towarzyszą temu uczynki miłosierdzia. Post, który jest miły Bogu polega na wyzwoleniu się z grzechu - rozerwij kajdany zła, rozwiąż pęta swej niewoli, w walce z mocami zła oraz niesieniu ulgi i pomocy bliźniemu (z głodnym podziel się chlebem, przyjmij do domu swego biednego, nagiego przyodziej, nie odwracaj się od potrzebujących),co w efekcie prowadzi do odnowy serca, tymczasem Izraelici dopuszczają się wielu niegodziwości i grzechów łącząc je wraz jedynie zewnętrze praktykowanym uczynkom religijności. Kto tak pości nie może spodziewać się Bożej przychylności i zbawienia. Bo Krzyk zranionych, opuszczonych, skrzywdzonych i opuszczonych w potrzebie woła głośniej z ziemi do Boga i zagłusza modlitwy ludu wybranego. Bóg nie może usłyszeć próśb swego ludu bo u niego rozlega się krzyk wszystkich, których nie kochają, krzyk ich kłótni, sporów. Krzyczą grzechy Izraela, nie odrzucone zło, obojętności, wołanie odrzuconych ludzi. Post jest także znakiem wyrażającym oczekiwanie. Tak właśnie pojmowali go faryzeusze i uczniowie Jana - mówi Pan Jezus - kiedy jednak On przyszedł i rozpoczęło się dzieło zbawienia, nauczanie, cuda, wskrzeszenia, pokonywanie demonów, a więc rozpoczyna się radość z przyjścia Mesjasza. Jezus jest tak blisko, że uczniowie nie muszą go teraz szukać na modlitwie i na umartwianiu się. Ten czas się skończy. Po Zmartwychwstaniu post znów nabierze tego wymiaru znów stanie się znakiem walki o swoje zbawienie, budowanie Królestwa Bożego wokół siebie i czasem oczekiwania na powtórne przyjście Zbawiciela. Post znów nabierze charakteru smutku z powodu braku Jego fizycznej obecności, ale i środkiem do zachowania serca wolnego od zła, które zamyka nas na Bożą obecność i Jego znaki.