Bóg powiedział do Mojżesza- Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty, Jahwe, Bóg wasz (Kpł 19,1).

Bóg jest święty. Jest ponad światem i historią, oddzielony od tego świata, nieosiągalny przez świat i dla niego niepojęty. Bóg jednak interesuje się ludźmi, przygląda się panującym i między nami więziami. A ponieważ jest święty, udziela się każdemu człowiekowi przez miłość, znaki, mądrość, troszczy się o niego, aby wyrwać go z własnej bezsilności, aby wydobyć go z niewoli samego siebie i różnych materialnych i światowych pułapek, aby doprowadzić go do swojej świętości. Prawo które daje Bóg przez Mojżesza nie jest jedynie kapryśnym narzuceniem swej woli, ale darem Boga, który pragnie ustrzec człowieka przed krzywdami, jakie może wyrządzić sobie i innym. Świętość Izraelitów ma ich wyróżniać wobec pogańskich narodów wśród których żyją i pomagać aby nie ulegali pokusie demoralizacji, jaką widzą wokół siebie. Bóg pragnie, aby ludzie stali się do niego podobni. To, że jesteśmy wierzącymi, nie prowadzi automatycznie do zaniku między nami sporów, kłopotów, czy trudności. Bóg, dzięki przykazaniom, jakie daje, chce nas uczyć opanowania, karności, cierpliwości, pomaga przeżywać sytuacje kryzysowe, konfliktowe, uczy pojednania, a jak trzeba, to pokuty i zadośćuczynienia za sytuacje, w których nie byliśmy zdolni zapanować nad własnym myślami, decyzjami i uczynkami. Nie możemy bowiem stać się silnymi duchowo jeśli nie uczynimy Jego woli naszym prawem życia. W jaki sposób te świętość zdobywać mówi Pan Jezus w Ewangelii. On mimo, że dziś jest już uwielbiony i za swe zwycięstwo nad szatanem i śmiercią zasiada po Bożej prawicy, jednak kiedyś był wśród porzuconych, odepchniętych, głodnych i spragnionych, wśród wszystkich nieszczęśliwych. Żył pośród tych, którzy borykali się z bieda, chorobą, grzechem i słabością. Jezus nawiązuje do zwyczaju pasterzy z tamtego okresu, którzy codziennie wieczorem rozdzielali stada. Wszystkie kozły były zamykane w ciepłym i zadaszonym miejscu, bo były słabsze i delikatniejsze, owce zaś, które były mocniejsze zostawały na noc na polu, nie potrzebowały lepszych warunków, aby przetrwać noc. Kozły to obraz tych, którzy nie troszczą się o innych, a w życiu szukają wygody i bezpieczeństwa, troska o własne życie to ich główny problem. W przeciwieństwie do nich owce symbolizują, tych którzy nie troszczą się o własny komfort i bezpieczeństwo, nie lękają się trudności. To ważna wielkopostna wskazówka. Może więc warto zatroszczyć się o kogoś z naszych bliskich żyjących wokół nas . Bo to owce a nie kozły zostały ocalone na Sądzie ostatecznym.