O Panie mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza, co Ciebie kochają (Dn 9,4).

Księga Daniela to proroctwo na czas kryzysu, bo jej autor to wierny Bogu człowiek w trudnym okresie wygnania, niewoli i prześladowań. Nie ominęły go, mimo, że oczekiwał sprawiedliwości od samego Boga. Zgodnie ze znaczeniem swego imienia – Bóg jest moim sędziom - oczekiwał sprawiedliwości od Boga. Miał bowiem doświadczenie, że Pan wynagradza jemu wiernych a tym, którzy nie dają sobie rady w życiu mogą liczyć na jego pomoc. Daniel nie nawołuje do nawrócenia, ale pada na kolana i pokornie przyznaje się do grzechu i braku wierności. Podobnie jak Św. Łukasz, który najczęściej ze wszystkich ewangelistów pisze o miłosierdziu bożym. Ludzie stworzeni na obraz i boże podobieństwo, są wezwani do naśladowania postawy i czynów swego stwórcy, a to oznacza, że na miarę swych możliwości możemy upodobnić się do Boga w okazywaniu przebaczenia. Każdego bowiem dnia stajemy wobec ludzi, którzy potrębują naszego duchowego wsparcia, każdego dnia staja na naszej drodze życia ludzie, którzy w jakimś stopniu zależą od nas i potrzebują naszego pomocnego słowa. Podpowiedź, jaką mu damy może skierować tę osobę na prostą drogę do lepszego życia. Da mu szanse na nowe rozwiązania i pozwoli pokonać przez dłuższy czas nie rozwiązane problemy i komplikację.