Zburzcie tę świątynię, a ja w trzy dni wzniosę ja na nowo (J 2,19).

W samym środku Wielkiego Postu Ewangelia opowiada scenę oczyszczenia przez Jezusa świątyni jerozolimskiej, po to byśmy sobie uświadomili, czym jest prawdziwa służba Bogu i prawdziwy dom Boży. Ewangelia akcentuje nieubłagany gniew Pana Jezusa, który wyrzuca z domu swego Ojca wszelki handel do jakiego dopuszczali Ci, którzy mieli się troszczyć o czystość kultu. Podkreśla również dowód jezusowej władzy, jaki, przymuszony składa - oto prawdziwa świątynia, jaką jest Jego Ciało, zburzona przez ludzi zostanie odbudowana w trzy dni. Póki jednak to nie nastąpi, a Śmierć i Zmartwychwstanie należą jeszcze do przyszłości, stary dom Boży ma służyć wyłącznie modlitwie. Bo Bóg Starego Przymierza nie tolerował obok siebie obcych bóstw, zwłaszcza boga Mamona. Oba czytania z Księgi Wyjścia oraz z 1 Listu do Koryntian są komentarzem do dzisiejszej Ewangelii, pierwsze wyjaśnia pierwszy motyw, drugie natomiast drugi. Bóg jest Zbawicielem, wyprowadził z niewoli egipskiej, Jest żywy, potężny i jedyny, nie może więc tolerować nie istniejących bogów, a przykazania mają dawać szczęście i pomyślność oraz pokój Ludowi Bożemu. List do Koryntian wyjaśnia jaką władzą Jezus uczynił wypędza handlarzy ze świątyni. Tym znakiem jest trzy dni spędzone przez Jezusa we wnętrznościach ziemi. Jedyny znak, jaki daje Bóg, jest dla niektórych „głupstwem” i tym co „niemocne” jest Krzyż, aby zrozumieć ten plan Boży potrzebna jest wiara. Dla wierzących Chrystus jest mocą i mądrością jaka prowadzi do zbawienia.