Nie mniemajcie jednak, że to ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję (J 5,45).

Faryzeusze i uczeni w Piśmie chcą przyłapać Jezusa na błędzie, chcą wykazać mu niekonsekwencję w nauczaniu. Księga Liczb mówi, że Mojżesz był najpokorniejszymi najskromniejszym człowiekiem pod słońcem. Kiedy staje przed Bogiem zdejmuje sandały i dopiero wtedy zaczyna z Nim rozmawiać. Robi to w miejscu, które nazywa się Horeb - po hebrajsku: miejsce zniszczone, miejsce wyschnięte. Pokazuje pokorę nie w dniach kiedy tryumfował, ale przed powołaniem go na wodza Izraela, kiedy jeszcze nic nie znaczył. To właśnie może być powodem oskarżenia. O co, więc, Mojżesz, mógłby oskarżyć dziś nas? Zapewne nie o to, że nie rozdzieliliśmy w życiu żadnego morza na pół; że nie jesteśmy jakimiś wielkimi przywódcami, szefami, kierownikami, którzy przynoszą wyzwolenie, rewelacyjne zmiany w życiu; nie oskarży nas też o to, że nigdy nie wydobyliśmy wody ze skały, nie sprowadziliśmy w trudnych chwilach manny, przepiórek, czy, że nie dokonaliśmy żadnych cudów. Mojżesz może nas jedynie oskarżyć o pychę i zarozumiałość. Mojżesz zapyta nas jak stawaliśmy przed Bogiem w czasie naszej modlitwy. Bo to właśnie sposób rozmawiania z Bogiem będzie świadczył przeciw nam. Powtarzamy bowiem błąd, jaki popełnili faryzeusza i uczeni w Piśmie w rozmowie z Jezusem. Bowiem przeważnie jesteśmy mądrzejsi od Pana Boga, zawsze wiemy lepiej, jak powinien wyglądać świat, nasze życie, co Bóg powinien nam zrobić, jak zareagować na naszą chorobę, cierpienie, jak zaradzić złu na świecie. Czas pewnie na to, żebyśmy sobie uzmysłowili, że Bóg na prawdę wie lepiej. W dniach naszych codziennych trudności i niepowodzeń, kiedy diabeł podpowiada, że Bóg nas opuścił miejmy przed oczami mojżeszowe sandały.