Nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany (Jr 11,19).

Wyznania Jeremiasza, to opis niezwykle burzliwych przeżyć proroka w czasie swej prorockiej misji. Opis ujawnia gwałtowne wystąpienie przeciw nauczaniu proroka oraz jego osobie. Jeremiasz, który pokonał w sobie opór i lęk zaczyna swoją misję, ale spotyka się ze sprzeciwem i agresją swych rodaków. Prorok jest niejako podwójnie zaskoczony, nie tylko, że nie wiedział o spisku na swe życie, ale i był nieświadomy powodu, dlaczego miałby zostać zabity. To zdziwienie i rozczarowanie jest tym bardziej bolące, że ta niechęć do jego osoby i orędzie jakie miał przekazać dla ocalenie Izraelitów zrodziła się w jego rodzinnej miejscowości, wśród swoich najbliższych w Anatot. Tekst przytacza wyrok, jaki wydali na niego rodacy. Zamierzali wymazać imię Jeremiasza przez morderstwo dokonane na bezpotomnym przedstawicielu rodu proroka. Ale prorok uznając swe życie za najcenniejszy dar od Boga i do Niego należący, nie szuka zemsty i odwetu, nie knuje planu rewanżu, lecz rozstrzygnięcie pozostawia Bogu. Bóg jako sprawiedliwy sędzia nie kieruje się pozorami, ale widzi wszystko i bardzo dokładnie. Wszelkie więc ludzkie zamiary, nawet te najtajniejsze i niedostępne dla osób postronnych, są dla Niego całkiem jawne. Odrzucenie proroka przez rodaków, porównanie jego cierpliwości do baranka pokornie znoszącego cierpienie, wydanie wyroku śmierci na niewinnego sprawiły, że w pierwszych wiekach widziano w Jeremiaszu cierpiącego Jezusa. Jest jednak wielka różnica: podczas gdy Jeremiasz chce oglądać karę wymierzoną swym wrogom i przeciwnikom, Jezus przebacza oprawcom i modli się za nich.