Nic mnie nie trwoży, bo Ty jesteś ze mną (Ps 23).

Psalm dzisiejszy jest najlepszym streszczeniem dzisiejszego bardzo długiego opisu z Księgi Daniela o Zuzannie. Pozbawiona jakiejkolwiek ludzkiej pomocy Zuzanna fałszywie oskarżona przez dwóch starców, zostaje za ich przyczyną skazana na śmierć. Pomimo przewrotności tych, którzy stali na straży obyczajnego życia kobieta zostaje wierna Bogu. Pokazuje swoją wytrwałą postawą, pewność, że nikt, kto pokłada w nim nadzieje, nie zostaje bez pomocy. Aby pozostać wierną Bogu i mężowi godzi się na ukamienowanie, które grozi jej zarówno wówczas, kiedy popełni grzech ze starcami, jak i wtedy, gdy nie zgodzi się na ich grzeszną propozycję. Decyduje się więc umrzeć w niewinności, niż popełnić zło. Pokłada swą ufność w Bogu i czeka. Doświadcza wtedy Bożej pomocy. Każdy z pozytywnych bohaterów dzisiejszego opowiadania ma swoje imiona, Joakim, Zuzanna, Daniel, niegodziwi starcy są bezimienni, Ze względu na swoja bezbożność przechodzą w niepamięć, zgodnie ze starym proroctwem Jeremiasza (17,13) ich imię ginie. To opowiadanie nabiera swego prawdziwego znaczenia, kiedy spojrzy się na nie w kontekście bardzo trudnej sytuacji narodu żydowskiego, zachęcanego przez ówczesnych hellenistów do przyjęcie pogańskiego życia. Zuzanna staje się uosobieniem sprawiedliwych, którzy nie ulegają naciskom i groźbom. Wraz z wystąpieniem Daniela odwracają się losy bohaterów: Zuzanny i starców. Jest to zarazem ostrzeżenie dla tych, którzy przyjmując pogańskie zwyczaje popełniają duchowe cudzołóstwo przeciw miłości oblubieńca jakim w relacji do narodu wybranego jest Bóg. Wszystkim sprawiedliwym, dochowującym wierności opowiadanie to ma wlać ufność w serca, że Bóg ich nigdy nie pozostawi w nieszczęściu. Dla nas jest to zachęta a jednocześnie przestroga, aby nie ulegać tak licznym dziś modelom łatwego, często nawet pogańskiego stylu życia. W dzisiejszej Ewangelii Jezus ratuje prawdziwą grzesznicę, która miała na niekonsekwencji. Jaka by bowiem nie była odpowiedź Jezusa - kamienować jawnogrzesznicę, czy nie - posłużyłaby jedynie do oskarżenia Jezusa. Jezus jednak nie daje się „wrobić” i przebacza cudzołożnej kobiecie. Wie, że żadna kara nie zmieniłaby jej, a okazane przez Niego miłosierdzie doprowadza ją do nawrócenia.