Rzekł Jeremiasz: „Słyszałem oszczerstwo wielu” (Jr 20,10).

Po raz kolejny w czasie Wielkiego Postu liturgia słowa sięga po fragment wyznań Jeremiasza. Dzisiejsze słowo stanowi kontynuację poprzednich lamentacji, które są reakcją na wrogość słuchaczy i odrzucenie posłannictwa proroka, a zarazem zamyka opis zmagania się z z posłannictwem, jakie otrzymał od Boga. Dzisiejszy fragment przywołuje knowania rodaków z rodzinnego Anatot, poprzez parodiowanie wygłaszanych przez niego wyroczni. Jednak wszelkie wysiłki zagłuszające słowo Boże okazują się bezskuteczne, gdyż Pan przychodzi ze skuteczna pomocą swemu wybranemu wysłannikowi. Wypowiedź Jeremiasza to dowód jego wielkiego zaufania w Bożą pomoc, który wierny złożonej obietnicy - Jestem z toba!- jest dla proroka obrońcą i gwarantem przetrwania w trudnych chwilach. Przekonanie Jeremiasza, że realizuje zadania zlecone przez Pana, daje pewność, że okaże On skutecznym obrońcą. Chociaż wyznania Jeremiasza ukazują długą i burzliwą drogę, jaką prorok przeszedł, nim w obliczu wielu niebezpieczeństw osiągnął ogromny spokój ducha. Razem z takimi postaciami jak Hiob i cierpiący Sługa Jahwe jest dla nas świadkiem niezawodnej nadziei pokładanej w Bogu. Podobne zbrodnicze intencje ujawniali rozmówcy Pana Jezusa, które zamieniają się w czyn, porwali kamienie, ale odebrać życie Jezusowi. Żydzi wielokrotnie w sposób gwałtowny wyrażali niechęć wobec Jego Osoby, kiedy jednak Jezus mówi o swej niezwykłej jedności z Ojcem (Ja i Ojciec jedno jesteśmy), Jego rozmówcy reagują ogromnym oburzeniem i chęcią ukamienowania. Wiara do której nas wzywa dziś słowo to przypominanie sobie dzieł jakich Bóg dokonał i dokonuje w życiu naszym i innych ludzi, jakich spotykamy na naszej drodze, albo o których czytamy i słyszymy.