Jezus stanął pośrodku i powiedział: „Pokój wam” (J 20, 19).

Niesłusznie przez wieki nazywany – niewiernym – św. Tomasz Apostoł pokazuje nam dziś ma czym polega prawdziwa wiara. Na zaufaniu słowu Bożemu, na zaufaniu tego, co mówi Bóg. Tomasz zwany Didymos, czyli Bliźniak, bo w jakiś sposób był do Jezusa podobny, może przez sposób bycia, zachowania, wrażliwości, wyglądu, nie trzyma się wspólnoty Apostołów. Nie ma go razem z Nimi w chwili, kiedy Zmartwychwstały przychodzi do zamkniętych z lęku i wystraszonych uczniów. Miał wątpliwości, czy historia Jezusa, który został ukrzyżowany będzie miała ciąg dalszy. Dlatego też zwątpił w sens dalszego przebywania z pozostałymi uczniami. Nie miał chęci przesiadywać z wystraszonymi i zamkniętymi w czterech ścianach Wieczernika. Widać i świadectwo uczniów nie było jakoś zachwycające i przekonywujące, tak, aby zatrzymać go w ich gronie. Jednak te wszystkie wątpliwości spotykają się z miłosierną odpowiedzią i Jezusa i Apostołów. Zmartwychwstały przychodzi więc ósmego dnia i z łagodnością traktuje swego opornego ucznia pokazując i zachęcając do dotknięcia ran. W tej scenie Miłosierdzie Boże przyjmuje inne oblicze. Apostołowie, którzy nie zniechęcili się do swego brata, jak pogardził ich towarzystwem, nie przekreślili go, kiedy nie uwierzył ich świadectwu. Mogli go upominać, wykluczyć, nie wpuścić do Wieczernika. Zamiast tego mamy wspólnotę, która łagodnie i cierpliwie znosi trudne poszukiwania Tomasza i nie odpycha go od siebie. Tomasz kiedy zobaczył ile kosztowała miłość Jezusa, kiedy zobaczył rany już nie dotykał, a jedynie wyznał swą wiarę. Po czterdziestu latach, kiedy oddał życie w Indiach, on sam mógł pokazać swe rany Zbawicielowi. Tomasz Bliźniak, również i nasz bliźniak w słabej wierze. Przez osiem dni Tomasz przeżywa to, co my przez całe nasze życie: nie widział Pana. Kiedy wrócił do grona Apostołów, kiedy ujrzał Zmartwychwstałego stał się - jak mówi sam Jezus - szczęśliwym. Wsłuchajmy się jednak w to, co Jezus dopowiada – Błogosławieni (szczęśliwi), którzy nie widzieli, a uwierzyli. Kościół to wspólnota oczekująca ósmego dnia, kiedy ujrzy Pana!