Mt 6, 24-34

Kto z was, martwiąc się, może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? – pyta dziś Jezus. Odpowiedź brzmi: nikt. Co więcej, nasze zmartwienia odbierają nam życie, skracają je a niekiedy nawet i niszczą. Zamartwianie się na zapas niczego dobrego nie przynosi. Czy to znaczy, że mamy podchodzić do wszystkiego lekkomyślnie i „na luzie”? Nie! Mówiąc krótko, chodzi o to, by bardziej ufać Bogu. On wie, czego nam potrzeba. Popatrzmy na małe dzieci. Czy któreś z nich martwi się o to, czy dostanie jeść i czy będzie miało w co się ubrać? Nie, ono nawet o tym nie myśli, bo wie, że o takie sprawy zatroszczą się rodzice. Jezus przykazuje też, by bardziej troszczyć się o to, co Boże, niż o sprawy ziemskie. U nas często bywa na odwrót. Bardziej zabiegamy np. o zakupy, życie towarzyskie oraz nagromadzenie nowości, niż o to, by znaleźć czas na codzienną modlitwę, niedzielną mszę czy regularną spowiedź.

Sprawy wiary spychamy na margines. Nie martwimy się ciągłym opuszczaniem Eucharystii, życiem bez łaski uświecającej czy tkwieniem w niemoralnym związku. O wiele więcej myślimy nad świątecznym obiadem, kreacją na przyjęcie i nowymi meblami do mieszkania. Zepchnęliśmy Boga z tronu naszego serca i z centrum naszego życia. Wiara w Najwyższego stała się tylko dodatkiem do tego, co przeżywamy, martwym obrzędem i elementem tradycji wyniesionej z domu. Pomódlmy się dzisiaj o wyhamowanie w biegu za wszystkim, co ulotne i banalne.

Prośmy o łaskę zobaczenia tego, co ważne i trwałe, o skupienie na tym, co Boże i prowadzące do umocnienia, oczyszczenia duchowego, a w końcu do zbawienia.