Boże działanie, jest zawsze skierowane do konkretnych osób, w konkretnym czasie i miejscu. Mędrcy pogańscy są otwarci na różne znaki, pokonują ogromne odległości, aby spotkać Boga. Herod wie, kogo wezwać, aby powiedzieć Mędrcom, gdzie ma się narodzić Mesjasz, ale nie rusza się z miejsca, mimo, że z Jerozolimy do Betlejem było jakieś siedem kilometrów. Umysłem ma dostęp do wiedzy na temat Zbawiciela, na którego Czekaja wszyscy przez wieki, ale serce zamyka na słowo Boże. W sposób właściwy wskazuje drogę, ale sam nie rusza się z miejsca. Sw. Augustyn, komentował, że wskazał Mędrcom drogę do źródła życia, a sam umarł z pragnienia. Był tak zwanym kamieniem milowym, one są wbudowane w drogę, wskazują ja, ale same są nieruchome. W dzisiejszej Uroczystości nie skupiajmy się na gwieździe, co to było, ani na Mędrcach ilu ich było (są tradycje, które mówią o większej niż Trzech), skupmy się, czy w naszym życiu nie odbija się postawa Heroda, który nie chce się ruszyć, ze strachu o władze i przywileje woli nic nie robić, a jedynie dopuszcza się morderstwa, aby tylko zachować swój wątpliwy spokój i panowanie. Zachowanie Mędrców pokazuje także jeszcze jedną ważną sprawę, wewnętrzne objawienie, jakie otrzymali każe im zmienić drogą powrotną. Każde spotkanie z Bogiem ma pozytywny skutek, zmienia myślenie i kierunek życiowej drogi.