„Kronika całej historii świętej” – tak św. Hieronim nazwał księgi, które w nowożytnych przekładach noszą nazwę 1 i 2 Księgi Kronik. Księgi bowiem opisują dzieje całej ludzkości od Adama aż do zakończenia niewoli babilońskiej w roku 538 przed Chrystusem, podając wiele szczegółów, które w innych księgach Starego Testamentu zostały opuszczone. Głównym źródłem Kronik jest historia deuteronomistyczna, głównie Księgi Samuela i Królewskie. Nieznany autor, zwany Kronikarzem, opowiada od nowa dzieje, aby zaktualizować je na użytek swoich czasów. Skupia się wyłącznie na królach Judy, a królowie Izraela są wzmiankowani o tyle, o ile odgrywają jakąś rolę w dziejach Królestwa Południowego. Z perspektywy Kronikarza wygnanie było „wypadkiem historycznym”, a tym, co się liczy, jest obiecana przez Boga przyszłość pełna pokoju, której gwarancją jest pamięć o dobrodziejstwach Boga. Przywołane dzieje króla Joasza mają także nam przypominać, że podejmując jakiekolwiek decyzje, wpływamy nie tylko na własne życie, ale także na losy innych. To, co wcześniej było darem, jest oczywistością, a bywa, że staje się przeszkodą w realizacji życiowych celów. Nasza pamięć jest krótka. Jeśli zapominamy o Bogu, nie mamy dla Niego czasu, bardzo szybko wracamy do starych, niszczących nawyków hołdowania różnego rodzaju bożkom.

Wierność i łaskawość ze strony Boga, a przestrzeganie Bożego prawa ze strony Dawida i jego potomków, są warunkami przymierza. W psalmie zawarta jest głęboka mądrość dotycząca wychowania i samowychowania, z której płynie nauka, że ponoszenie konsekwencji własnych poczynań  jest niezbędne w kształtowaniu sumienia. Bóg spełnił swą obietnicę w Osobie Jezusa Chrystusa. On jest potomkiem Dawida, a my jako członkowie Kościoła, Jego mistycznego Ciała, możemy się uważać za członków Dawidowej dynastii. Przyjmując dary, musimy mieć świadomość, że godzimy się na Boży sposób kształtowania serc i umysłów.

Żyjemy dzisiaj. Nie ma powrotu do wczoraj, nie wiemy czy dożyjemy jutra. Trzeba wyciągać wnioski z tego, co było. Czy decyzje, które podjęliśmy, wprowadziły nas na życiowe mielizny, czy na głębie? Rozważnie planować. Rozeznawać, co dobre a co złe i na tej podstawie podejmować decyzje. „Nie możecie służyć Bogu i mamonie”. W życiu nie tylko duchowym możliwe są trzy drogi. Dwie skrajne wymagają pewnego radykalizmu. Wybór którejkolwiek z nich ma swój zysk i cenę. Sprowadza się to do decyzji czy słucham Boga i uczę się dawać, czy mamona – chciwość, jest przewodniczką życiowych wyborów. Trzeciej, którą można streścić w wyrażeniu: „Panu Bogu świeczkę a diabłu ogarek”, Pan Jezus nie poleca.