Dziś z Galatami możemy  wspólnie wysłuchać autobiograficznego monologu św. Pawła; z drugiej strony, samo wyznanie Apostoła okazuje się do bólu szczere, a nawet tragiczne i tylko pozornie dotyczące jego samego. I tak, usadowieni obok Galatów, słuchamy dziś spowiedzi szczególnie wielkiego zapaleńca, który swą niezwykłą gorliwość i żarliwość pierwotnie zaprzągł do złego celu – zwalczania Kościoła Bożego, z zamiarem zniszczenia go… Znajduje potwierdzenie paradoks, że najlepszym „materiałem” na cnotliwego świętego jest wadliwy grzesznik;. Paweł jednym tchem wymienia wybór i powołanie (wyraźnie) oraz nawrócenie (domyślnie) – trzy elementy; ich zgrupowanie nie jest oczywiste. Swoje powołanie do głoszenia Jezusa poganom Apostoł zawdzięcza odwiecznemu zamysłowi Boga, który rozpoznał i przyjął jednak dopiero w chwili nawrócenia. Jakim celom podporządkowujesz swoje talenty? U Galatów te pytania wywołałyby konsternację, wypominając im odejście z drogi Ewangelii. A w tobie, co powodują?

Wyrażeniem, które spaja dzisiejszy PSALM z pierwszym czytaniem, jest łono matki – to, w którym został wybrany i powołany św. Paweł, i to, w którym został utkany psalmista. Jak wczoraj przesłanie psalmu podejmowało pośredniczącą rolę pasterza między Bogiem a jego wspólnotą, tak motyw przewodni dzisiejszego kantyku przypomina o nieodzownej dla duchowego przewodnika dbałości o własne życie wewnętrzne; aby prowadził innych do spotkania z Panem, który przenika i zna (myśli, drogi, duszę Na tej podstawie, przywołując modlitwę „Ojcze nasz”, zanieśmy dziś prośbę za tych, którzy najbardziej przybliżyli nas do czułego ojcostwa Boga – być może, pomagając wcześniej oczyścić nasze serca.

Uczony w Piśmie, będący dzisiaj rozmówcą Jezusa, pytając go o sposób, w jaki można osiągnąć życie wieczne zapewne spodziewał się innej odpowiedzi. Jako dobrze wykształcony członek elit religijnych liczył być może na skomplikowaną naukę czy pełen niuansów teoretyczny wywód. Otrzymał jednak od Jezusa coś zupełnie odwrotnego – konkretny przepis na osiągnięcie życia wiecznego: Bogu poświęcaj całe swoje życie, a bliźnich, wszystkich bez wyjątku, traktuj tak, jak traktujesz sam siebie i jak chciałbyś być traktowany przez innych – z szacunkiem, cierpliwością, troską, uwagą.