Komunikat o błędzie

Notice: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE w eval() (linia 11 z /home/popieluszko/ftp/web_popieluszko/modules/php/php.module(80) : eval()'d code).

Środa – święto Św. Andrzeja, apostoła

środa, 30 Listopad 2022

Święty Paweł w tym fragmencie, który omawiamy, podkreśla rolę wiary w zbawieniu człowieka, mianowicie wiara w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, przyjęta w sercu i wyznawana ustami, prowadzi do usprawiedliwienia. Apostoł mówi o początku zbawienia, które dokonuje się w człowieku, bowiem człowiek nie może wyznać tego, w co jeszcze nie uwierzył, nie może prowadzić życia moralnego, jeśli nie wie, Kto jest źródłem tego moralnego życia. Zatem świętość zaczyna się od przyjęcia Dobrej Nowiny i wyznawania jej publicznie. Cała reszta: dobre życie – wypływa z tego wszystkiego, jak rzeka wypływa ze źródła.
Na podobnej zasadzie, gdy popadamy w grzechy, to nasze nawrócenie również zaczyna się od tego aktu wiary, przypomnienia sobie fundamentu, że Chrystus umarł za moje grzechy i zmartwychwstał dla mojego usprawiedliwienia. Ta ufność, kierująca nas do Sakramentu Pokuty i Pojednania, jest jakby nowym początkiem dla nas. Nie lekceważmy tego wymiaru wewnętrznego, ale też nie poprzestawajmy na nim, gdyż, jak to ujął Święty Jakub w swoim liście: wiara bez uczynków jest martwa. To prawda, ale również uczynki bez wiary nie mają tego wymiaru zasługującego.
Wszystkie te rzeczy są ważne dla chrześcijanina.

Psalm 19 jest wielką pochwałą Pana Boga, która dokonuje się przez rzeczywistość stworzoną. Psalmista widząc i kontemplując oszałamiające piękno przyrody, uznaje je za świadectwo, że Bóg Wszechmocny stworzył świat. Dlaczego, zatem, Kościół umieścił ten psalm w święto apostoła Andrzeja? Tutaj z pomocą przychodzi jeden z pisarzy wczesnochrześcijańskich, Orygenes. Badał on Pismo Święte, szukając sensu duchowego, alegorycznego. On też dał ciekawą interpretację, jakie duchowe znaczenie kryje się za niebem fizycznym, wzmiankowanym w tekście psalmu. W swym Komentarzu do Psalmów pisze mianowicie, że niebo może być alegorią człowieka wierzącego. Ten, kto przyjmuje Chrystusa do swego serca i żyje Nim, sam staje się niebem. Niebiosa głoszą chwałę Boga znaczy, że ci, którzy wierzą, głoszą chwałę Boga, w tym również i apostołowie i że oni przekazują swoją wiadomość o Panu Jezusie, czyli ewangelizują po całym świecie.
Nie każdy ma powołanie misyjne, natomiast my, jako ludzie wierzący, możemy świadczyć o Panu Jezusie słowami, ale przede wszystkim radością z wiary w Pana Boga, radością i satysfakcją z uczciwego życia, z tego spokoju, który daje chrześcijańska nadzieja.

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam Pana Jezusa, który powołuje apostołów, którzy z kolei porzucają swoje dotychczasowe życie, aby iść za Nim. Nasz Mistrz powołuje nie pojedynczo, ale dwójkami. Razem z Andrzejem wezwał jego brata, Piotra. Dlaczego tak się dzieje? Pan Jezus chciał, aby nie wbili się w pychę, aby nie skupili się na sobie, ale żeby zwracali uwagę na inne osoby. Apostoł Andrzej jest też opisany w Ewangelii św. Jana jako ten, który przyprowadził Piotra do Pana Jezusa. Zatem potrzebujemy siebie nawzajem, aby się wspierać i kierować w dobrą stronę. Andrzej i Piotr porzucają swoje sieci, natomiast Jakub i Jan zostawiają swego ojca, łódź i robotników w łodzi. Te szczegóły mają duchowy sens, mianowicie sieci mogą oznaczać wszystkie grzechy i pokusy, to, co nas ogranicza. Zostawienie swoich sieci to tak naprawdę zostawienie swoich grzechów i rozpoczęcie nowego życia. Co zatem powiedzieć o zostawieniu ojca i robotników w łodzi? Może ono oznaczać chrześcijański dystans wobec relacji rodzinnych, pracy zawodowej i stanu posiadania. Nie oznacza to obojętności wobec nich, tylko nie stawianie ich na pierwszym miejscu. Pozostawienie sieci i łodzi to tak naprawdę wypełnienie pierwszego przykazania Dekalogu: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.