Czytany dziś fragment Listu do Hebrajczyków to zakończenie jego pierwszej części, mówiącej o tajemniczym imieniu Syna Bożego. Skoro Jezus chciał się upodobnić we wszystkim do ludzi, musiał przyjąć ludzkie ciało , ludzką naturę wspólną z każdym człowiekiem. Jedyną ludzką rzeczywistością, jakiej nie przyjął Jezus był grzech. Jedynie w ten sposób mógł własną śmiercią pokonać szatana. Od chwili krwawej męki Jezusa, poniesionej na krzyżu, człowiek już nie podlega jego niewoli. Wyznając :Panem Jest Jezus, zdobywamy przewagę nad mocami ciemności, które dotychczas oszukiwały ludzkość i trzymały w wielkim dystansie do łaski Bożej. Odtąd śmierć nie jest już dla wierzącego mroczna przestrzenią, której się trzeba bać (chociaż niektórzy wierzący dalej boja się panicznie śmierci), ale brama nadziei na wieczność. To właśnie zwycięstwo Jezusa, odniesione na krzyżu, świadczy o Jego wyższości nad aniołami. Aniołowie bowiem nie uczestniczą w ciele i krwi , jak to robi Jezus, dlatego nie mogą przynieść człowiekowi prawdziwego wybawienia. Jego agonia w Ogrójcu i śmierć krzyżowa była aktem najwyższej solidarności z człowiekiem. Dlatego tu właśnie się pojawia termin arcykapłana w odniesieniu do Jezusa. Do tej pory żaden z autorów Nowego Testamentu nie używał tego terminu do Niego, który tyle wycierpiał właśnie od arcykapłanów jerozolimskiej świątyni. Głównym zadaniem nowego arcykapłana było przebłaganie za grzechy ludu. Syn Boży przyjmując naturę ludzką, spełnił misję powierzoną przez Ojca, one stały się prawdziwą ofiarą, która zastąpiła wszystkie ofiary starego Przymierza. Zestawienie tej nauki z dzisiejszą Ewangelią pozwala zrozumieć lepiej istotę ziemskiej misji Syna Bożego.

Mówi ona o wielu uzdrowieniach, najpierw teściowej Piotra, a potem wielu chorych i opętanych, którzy przybyli do Niego, okazując tym samym ufność w Jego nieograniczoną moc. W nocy , na modlitwie, Jezus pyta Ojca o światło w wypełnianiu Jego misji, a mieszkańcom Kafarnaum, którzy następnego dnia rano przyszli do Niego i prosili, by pozostał z nimi na zawsze, odpowiada, że wolą Boga jest nauczanie i uzdrawianie również innych. Pełnia jego władzy ukaże się dopiero w Zmartwychwstaniu. W Eucharystii, Kościół uobecnia władzę a przede wszystkim miłość do człowieka, którego naturę przyjął.

W ten sposób realizuje się treść dzisiejszego psalmu, że : Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. W każdej ufnej modlitwie, a taką jest Eucharystia, wyrażamy wiarę, że życie Jezusa, jest najważniejszym i ostatecznym znakiem, że Bóg nie pozostawił ludzkości samej sobie. W każdej modlitwie, uznajemy, że Bóg pozostał wierny swemu słowu.