Dzisiejszy fragment Listu do Hebrajczyków ukazuje skuteczność Słowa Bożego. Wypełni się Ono na wszystkich, na tych co oczekują Boga i na tych, którzy opierają się Jego Słowu. Na tych pierwszych dopełni się Boże miłosierdzie i łaska, a tych drugich spotka sprawiedliwy sąd Boga. Słowo Boże przenika ukryte tajniki ludzkiego sumienia. Autor wylicza trzy elementy składowe człowieka, które tworzą obszary istoty ludzkiej. Pierwszym jest dusza, odpowiedzialna za zasadę życia wewnętrznego i psychicznego, inaczej natury i istoty człowieka. Drugim jest duch. To dar nadprzyrodzony, nadnaturalny, który jest odpowiedzialny za przyjęcie łaski i sferę życia Bożego. Trzecim są pragnienia i myśli, czyli sfera uczuć, intencji oraz rozumu i decyzji, wpływająca na wolę i wolność postępowania. Innymi słowami, Boskie działanie ogarnia całego człowieka i jest skutecznym narzędziem dokonania sprawiedliwego osądzenia ludzkiego postępowania i intencji serca. Ostatecznie wszystko ma być ogarnięte i przeniknięte łaską wiary. Przewodnikiem w tej drodze jest Chrystus – Arcykapłan wierny, wolny od grzechu, który mam moc uwolnić nas z naszych ciemności grzechu. Jeżeli przybliżamy się z ufnością do tronu Jego łaski, otrzymujemy miłosierdzie, bo On sam jest Arcykapłanem miłosiernym. Wpatrujmy się w Chrystusa – Arcykapłana wiernego i miłosiernego. Naśladujmy Jego wierność i miłosierdzie.

Fragment Psalmu 19 jest pochwałą Bożego Objawienia i Bożej Mądrości. Tą Księgą Objawienia jest Pismo Święte, żywe Słowo Boga, który uczy dróg mądrości. Bóg nie pozostawia nas samych, ale daje nam Słowo, które jest wyrazem Jego miłości i troski. Słowo to obejmuje całego człowieka, jego zdrowie duchowe, psychiczne i fizyczne: pokrzepia duszę, uczy mądrości, raduje serce, oświeca oczy. Słowa Pana są duchem i życiem.

„Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników” – mówi Jezus do nas wszystkich. Tylko Bóg jest święty i jest źródłem uświęcenia. Święty Paweł powie, że wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Bożej (Rz 3,23). Pan Bóg przychodzi do wszystkich jako Lekarz duszy i ciała. Wszyscy potrzebują uzdrowienia. Święty Jan dopowie: „jeżeli mówimy, że nie mamy grzechów, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy” (1 J 1,8). Jezusa przyjmują ci, którzy uważają się za grzeszników, za chorych i zagubionych. Natomiast sprawiedliwi pozostają dalej na liście oczekujących, dopóki nie staną w prawdzie i nie uznają swego grzechu. Dopóki nie staną w prawdzie, nie mogą dostąpić łaski zbawienia. I my często mówimy, że nie mamy grzechów i nie mamy z czego się spowiadać. Czyż nasza pozorna sprawiedliwość nie jest największą przeszkodą w prawdziwym i szczerym przyjęciu łaski Chrystusa?