Bóg powołał człowieka do wolności. Z jednej strony jest wielkim darem, ale wiąże się też z wielką odpowiedzialnością. Oznacza to, że Bóg traktuje nas naprawdę bardzo poważnie. Nie jesteśmy marionetkami, które tylko pozornie żyją, a tak naprawdę są sterowane przez kogoś innego. Jednakże, postępowanie w wolności oznacza także przyjmowanie jej konsekwencji. Jeśli pójdziemy w stronę ognia grzechu, którego nie jesteśmy w stanie opanować, to ściągniemy na siebie śmierć. Jeśli natomiast obmyjemy woda życia swoje złe skłonności, ciągoty, to życie zaraz zacznie w nas pracować W dzisiejszym czytaniu jasno obrazują to dwa przykłady: ogień i woda, śmierć i życie. Bóg wzywa człowieka do niezwykłej wizji wolności, która ostatecznie będzie wyborem życia, dobra, którym jest sam Bóg.

Wolność człowieka od popełnienia grzechu pierworodnego została bardzo zraniona. Przez złe pragnienia i grzechy istnieje w człowieku konflikt między wolą a rozumem. Dzisiejszy psalm to pieśń pochwalna na temat Prawa Pańskiego. Prawo nadane przez Boga ma pomóc człowiekowi w przezwyciężeniu złych skłonności i wyborze dobra. Prawo ma nie być ograniczeniem, a psalmista wzywa nawet do podziwiania go. Jednakże, Prawo jest wymagające i nie zawsze łatwo je wypełniać, ale jak na nie popatrzymy, jak na pomoc w byciu wolnym, a nie trzymanie nas za uzdę, to doświadczymy prawdziwej, mocnej wolności.

Św. Paweł w Liście do Koryntian zestawia dwa rozumienia pojęcia „mądrość”. Pierwsza to „mądrość tego świata”, która ogranicza perspektywę życia jedynie do sukcesów ziemskich. Natomiast druga, to „mądrość Boża”, jest pewną tajemnicą. Nie chodzi jednak o jakąś tajemną wiedzę, ale na sposób dobrego radzenie sobie z życiem. Mądrość Boża jest bowiem pomysłem, odwiecznym planem dla każdego człowieka. Mądrość jedynie tego świata doprowadziła do ukrzyżowania Jezusa, ponieważ była zamknięta na Boże objawienie. Mądrość Boża, pozwala pokonać trudności i kłopoty po Bożemu, czyli tak, żeby przyniosło nam to zbawienie.

Dzisiejszy fragment z Ewangelii według św. Mateusza to fragment Kazania na Górze. Nauka głoszona przez Jezusa wyznacza główne założenia moralności chrześcijanina. Jezus przedstawia ideę nowej sprawiedliwości, która wypełnia i przekracza sprawiedliwość starotestamentalną. W judaizmie człowiek sprawiedliwy to taki, który wypełnia Prawo nadane przez Boga. Dla Pana Jezusa nowa sprawiedliwość chrześcijańska przekracza Starym Testament, bo skupia się wokół osoby Jezusa, który sam staje się Nowym Prawem. Głębszym podejściem do życia, zobaczeniem głębszego zrozumienia Bożych Przykazań

Wypełnienie Prawa przez Chrystusa można rozumieć trojako. Po pierwsze, wszystkie zapowiedzi i proroctwa mesjańskie spełniły się w Chrystusie. Po drugie, Jezus doskonale wypełnił wolę Ojca zawartą w przykazaniach. Po trzecie, Stare Prawo zostaje dopełnione i udoskonalone. W tym rozumieniu należy spojrzeć na poszczególne nakazy zawarte w dzisiejszym fragmencie. Przykazania z Dekalogu były oparte na negatywnych nakazach „nie będziesz…”. Natomiast Jezus ukazuje pozytywny nakaz: „a ja wam powiadam…” – będziesz inny! Chrześcijanin ma spełniać przykazania oparte na zakazach, ale jest jednocześnie wezwany do wznioślejszej moralności, która wynika z miłości Boga i bliźniego, nawet wroga. Nowa sprawiedliwość to droga, która upodabnia do Chrystusa.