Ponownie spotykamy proroka Jeremiasza, człowieka Bożego, obdarzonego wielką wrażliwością, który dążył do tego, aby w Bogu szukano oparcia i do Boga zwracano się w każdej potrzebie. Jako wybitny mówca i poeta, obdarzony wyjątkową zdolnością do wnikliwej oceny rzeczywistości, marzył o wielkości i świetności swego narodu. Najwięcej cierpienia przysparzał mu fakt odrzucenia go przez członków społeczności, w której żył i prorokował. Z powodu swej wrażliwości był łatwym celem ataków ze strony ludzi, których grzechy piętnował i których wzywał do nawrócenia.

Nietrudno nam zrozumieć, co przeżywał ten uczciwy i pobożny człowiek poddawany ciągłym atakom i prześladowaniom. Pan obdarzył go swoim zaufaniem, powierzając funkcję proroka i przez niego przemawiając do narodu wybranego. To szczególne wybranie było dla Jeremiasza źródłem nieustającego cierpienia wewnętrznego i walki z samym sobą. Zawsze jednak odnosił w tej walce zwycięstwo dzięki wierze pokładanej w Panu Bogu. Trzeba wierzyć mimo cierpienia i różnych strasznych form przemocy związanych z ludzkim szaleństwem. Wobec takiego ogromu cierpienia mamy dwie drogi. Bunt, który zawsze wywoła dodatkowe trudności, i miłość, która nas poprowadzi bliżej Boga. Mimo cierpień, mimo porażek, mimo zła, naszym zwycięstwem jest nasza wiara.

Wsłuchani w treść psalmu współczujemy bohaterowi, którego spotyka tak wiele niezasłużonego cierpienia. Dzielimy z nim jego ból. Na pozór wydaje się on wrażliwy i słaby. Potrzebuje pomocy, której nikt nie chce mu udzielić. Jest wyśmiewany i wyszydzany z powodu swojej wiary w Boga. Jednakże w tej słabości, mierzonej ludzką miarą, jest siła i moc otrzymywana od Pana, do którego psalmista nieustannie odwołuje się w swoim bólu. Martwię się i cierpię, przeżywam swój ból w samotności, lecz stale i nieprzerwanie wierzę w Twoją miłość, Panie.

Fragment Ewangelii wskazuje na podobieństwa pomiędzy Jezusem i prorokiem Jeremiaszem. Prorok został posłany przez Boga Jahwe z misją nawracania i uzdrawiania ludzkich serc. Mesjasz narodził się, aby złożyć swoje życie w ofierze za każdego człowieka i odkupić jego grzechy. Obaj byli poddawani krytyce i odrzucani. Jeremiasz miał za zadanie przekazywać Słowo Boże narodowi izraelskiemu, którego Bóg chciał za wszelką cenę uratować przed karą za wiarołomstwo i bałwochwalstwo. Jezus Chrystus, Syn Boży, Słowo Boga, wypełniał obietnicę daną uczestnikom Starego Przymierza, został wydany na śmierć dla zbawienia ludzkości. W całej historii zbawczej Izraela Pan Bóg ratował swój lud przed samounicestwieniem. Wreszcie ofiarował jedynego Syna w dowód niewyobrażalnej miłości do człowieka. Bóg nie pozostawia bowiem człowieka i świata w ich tragicznej sytuacji. Bóg nie pozwala ludzkości zginąć w jej grzechu. Bóg nie pozostawia nas w rękach szatana. Jest Bogiem miłosierdzia, czułości, przebaczenia i miłości. Biegnie do nas, by nas ocalić i uwolnić od zła, które nas ciemięży. Zbawia nas w swoim Synu Jezusie Chrystusie.