Rozważania Biblijne

I Niedziela Adwentu (03 gru 2023)

Rozpoczynamy Adwent. To czas, w którym chcemy rozważać tajemnicę przychodzącego Boga, który: przyszedł dwa tysiące lat temu, stając się człowiekiem; przyjdzie na końcu czasów; przychodzi do nas dzisiaj, tu i teraz, na wiele sposobów, które dzięki wierze możemy rozpoznawać. Dlatego chcemy wsłuchać się dzisiaj w Jego słowo, które podpowiada nam, jak przeżyć ten czas łaski. Prorok Izajasz przypomina nam, kim jest przychodzący do nas Bóg. Na początku czytania słyszymy słowa: „Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem, Odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne”. Także zakończenie dzisiejszej lektury Izajasza wskazuje jednoznacznie, że Bóg to nasz Ojciec: „A jednak, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem”. W czasie tego Adwentu warto myśleć o Bogu jak o dobrym Ojcu, który kocha swoje dzieci, troszczy się o nie, chce do nich mówić i prowadzić je przez życie. Przed tym Bogiem, naszym Ojcem, warto stawać w prawdzie, także o swoich grzechach. To nie jest proste, lecz świadomość tego, że miłosierdzie Boga-Ojca jest nieskończenie większe od naszych największych upadków, pozwala nam przełamać ten lęk, obawę, odrzuceniem, karą. Bo odpowiedzią Boga na nasz grzech jest nie kara, lecz miłosierdzie...

Sobota, XXXIV tydzień zwykły (02 gru 2023)

Wizja czterech bestii Daniela mogła napełnić niepokojem. Istotnie, zapowiada ona jakieś bliżej nieokreślone, ale straszne wydarzenia. Wyjaśnienie, które otrzymuje prorok nie satysfakcjonuje nas, bo trudno je powiązać z konkretnymi wydarzeniami historycznymi. Ale ten tekst znajdzie swoją kontynuację w rozdziale 13. Apokalipsy św. Jana, gdzie mowa będzie o dwóch bestiach, z których jedna będzie miała cechy czterech bestii z księgi Daniela. W połączeniu z innymi tekstami Biblii, możemy dostrzec w tej wizji opis cierpień i prześladowań związanych z czasami ostatecznymi i pojawieniem się antychrysta. A przecież bezbożność, o której mówi św. Paweł w drugim liście do Tesaloniczan (2Tes 2, 7) działa. I rzeczywiście, co jakiś czas następuje fala okrutnych i trudnych do racjonalnego wyjaśnienia prześladowań Kościoła. Tak było za czasów Rewolucji Francuskiej, a także w Związku Sowieckim, czy w Trzeciej Rzeszy. Pamiętajmy, że „bestia” to nie tyle jakieś konkretne państwo, co raczej wrogie przekonania, czy dzisiejsze ideologie. Dlatego tak bardzo ważne jest przyjęcie postawy prorockiego czuwania, aby nie był burzony Boży porządek tego świata, bo człowiek uwolniony od odpowiedzialności przed Bogiem jest zdolny do rzeczy strasznych...

Piątek, XXXIV tydzień zwykły (01 gru 2023)

Na zakończenie roku liturgicznego kontynuujemy lekturę księgi proroka Daniela. Poprzednie rozdziały nie wyjaśniają już wizji władców babilońskich, lecz dzieli się własnymi. Wizja z dzisiejszego czytania, o czterech bestiach, jest w pewnym sensie podobna do wizji posągu z rozdziału drugiego. Egzegeci interpretują cztery bestie jako obraz wielkich mocarstw starożytnego świata: Babilonii, Persów i Medów, greckiego imperium Aleksandra Macedońskiego i Cesarstwa Rzymskiego. Z perspektywy historii zbawienia wszystkie one postrzegane są jako agresywne i wrogie. Dopiero nadejście królestwa mesjańskiego i panowanie Syna Człowieczego wnosi do wizji Daniela pokój, radość i bezpieczeństwo. Nie powinniśmy jednak ograniczać się do interpretacji historycznej, bo w ten sposób możemy pomyśleć, że nas on już nie dotyczy. Opis bestii jedynie sugeruje, że możemy mieć do czynienia ze starożytnymi mocarstwami. A przecież możemy w nich widzieć wszelkie siły wrogi Bożym planom w naszym życiu. Nie chodzi więc o siły wrogie jedynie Kościołowi, ale również o siły, które niszczą Kościół od wewnątrz, o wrogie Bogu i Jego woli siły, które działają w sercu każdego człowieka...

Czwartek –  święto św. Andrzeja Apostoła (30 lis 2023)

Pierwsze czytanie dzisiejszego święta tp tzw. Druga Pieśń Sługi Jahwe. Choć w pierwszym rzędzie jest ona proroctwem odnoszącym się do Mesjasza, to w sensie dostosowanym możemy ją odnieść również do Apostoła. Tym bardziej, że Apostoł Andrzej wsławił się działalnością misyjną, przez co zrealizował końcowe słowa pieśni: „Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”. Według tradycji bowiem, Apostoł odbył podróż misyjną po terenach współczesnej Ukrainy i Rosji. Wypowiedział proroctwo o założeniu Kijowa, a najdalszym punktem, który osiągnął była wyspa Wałaam na jeziorze Ładoga. Pieśni Sługi Jahwe mówią o przyszłych cierpieniach Mesjasza. Również pod tym względem święty dzisiejszego dnia podzielił los Mistrza, umierając na krzyżu, który nam przypomina literę X...

Środa, XXXIV tydzień zwykły (29 lis 2023)

Uczta Baltazara należy do grupy najbardziej rozpoznawalnych historii biblijnych. Ręka pisząca tajemnicze słowa na ścianie zawsze poruszała wyobraźnię czytelników. Przyczyną ostrzeżenia, jakie otrzymał król, było zbezczeszczenie naczyń zagrabionych ze świątyni jerozolimskiej. Biesiadnikom nie wystarczyła gama rozrywek na królewskim bankiecie – jedzenie, muzyka, widowiska. Postanowili dla swojej zabawy użyć czegoś, co dla innych było święte. W tym momencie zakończyła się Boża cierpliwość i pojawiła się tajemnicza ręka...

Wtorek, XXXIV tydzień zwykły (28 lis 2023)

Trudność w wyjaśnieniu snu Nabuchodonozora z dzisiejszego czytania polegała na tym, że król nie opowiedział swojego snu, ale zażądał od proroków, by najpierw odkryli jego treść. Tylko w ten sposób król był w stanie uwierzyć, że interpretacja snu jest prawdziwa. Takiemu zadaniu był w stanie sprostać jedynie Daniel, dlatego, że był Bożym wybrańcem, któremu Pan objawiał rzeczy dla innych zakryte. Różne materiały, z których uczyniony jest posąg – od szlachetnego złota, po żelazo zmieszane z gliną – w pewnym sensie przypominają królestwa starożytności od Babilończyków do Rzymian. Kamieniem, który odrywa się i niszczy posąg, to być może fakt narodzin Jezusa Chrystusa. Tekst posiada aluzje do królestwa wiecznego, a więc do powtórnego przyjścia Mesjasza w czasach ostatecznych. Dlatego w obrazie posągu możemy dostrzec również całą historię ludzkości i myśl, którą ona się niekiedy kieruje. Znane jest powiedzenie: „Kolos na glinianych nogach”. Ludzkość ciągle zagrożona jest pomysłami budowania swojej egzystencji na niewłaściwych podstawach, co staje się z czasem przyczyną poważnych kryzysów, wojen i nieszczęść...

Poniedziałek, XXXIV tydzień zwykły (27 lis 2023)

W ostatnim tygodniu roku liturgicznego czytamy księgę Daniela. Należy ona w dużej mierze do literatury apokaliptycznej. Opowiadania o życiu Daniela i jego towarzyszy w niewoli babilońskiej przeplatane są wizjami dziejów świata oraz zapowiedziami nadejścia Mesjasza. Choć autor umieszcza fabułę opowieści w kontekście niewoli babilońskiej, to badania egzegetyczne upatrują genezę księgi raczej w czasach powstań Machabeuszów przeciwko Antiochowi IV Epifanesowi, które miały miejsce w pierwszej połowie drugiego wieku przed Chrystusem. Okres okupacji greckiej był dla Izraela szczególnie trudny. Poprzednie okupacje miały raczej polityczno-ekonomiczny charakter, pozbawiały Izrael niepodległego bytu. Okupacja grecka, natomiast, była próbą wprowadzenia greckiej ideologii. Dlatego w Jerozolimie pojawiły się greckie szkoły z rozluźnionym, a nawet gorszącym trybem nauczania, a w świątyni umieszczono posąg Zeusa. Daniel jest przykładem oporu względem totalitarnych zakusów władcy. Trzyma się on prawa Bożego, a Bóg nie pozwala, aby stała mu się krzywda, stając się w ten sposób przykładem wierności pomimo niebezpieczeństw...

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata (26 lis 2023)

Prorok Ezechiel wypowiada swoje słowa w Babilonii już po tym, jak otrzymał informację o upadku Jerozolimy. Dzisiejszy księgi zawiera ocenę roli, jaką odegrali pasterze Izraela– w największym do tamtego czasu upadku Narodu Wybranego. Ezechiel obnaża wielką winę tych właśnie środowisk, które zamiast dawać przykład wierności Przymierzu, wydawali się być pierwszymi w łamaniu jego wymagań. Wraz z Niewolą Babilońską Izrael stracił wszystko, co było przedmiotem największych i najpiękniejszych Bożych obietnic: Ziemię Obiecaną, Świątynię Jerozolimską i dynastię Dawidową. Ludzie bogaci, wykształceni, kapłani i najlepsi rzemieślnicy zostali uprowadzeni do Babilonii, a prosty naród, pozbawiony świątyni, popadał pod wpływy pogańskich religii. Jednakże Bóg nie uzależnia swoich obietnic i skuteczności swojego miłosierdzia od postaw ludzkich. On pozostaje wierny. Dlatego właśnie obiecuje zniszczonemu Izraelowi, że nie porzuci go. On sam będzie mu Pasterzem. Ta obietnica jest podstawą naszej nadziei na Boże prowadzenie także w trudnych czasach Kościelnych kryzysów...

Sobota, XXXIII tydzień zwykły (25 lis 2023)

Dzisiejsza perykopa zamyka cykl czytań pochodzących z Ksiąg Machabejskich, stanowi swoiste uzupełnienie dla opisanych wczoraj sukcesów i radości wojowników Boga. Choć zapewne daleka od historycznego realizmu i niespójna z innymi fragmentami biblijnego tekstu opisuje ona w sposób tak samo plastyczny, jak i dydaktyczny niesławny koniec ‘korzenia wszelkiego grzechu’ Antiocha IV Epifanesa. Wiedziony chciwością i chęcią rabunku król opuszcza Syrię i udaje się z kolejną wyprawą wojenną do leżącego na granicach jego państwa królestwa Elimais utożsamianego przez wielu z pojawiającym się niejednokrotnie na kartach Biblii Elamem. Wyprawa nie przynosi powodzenia. Zamiast oczekiwanego złotego łupu król otrzymuje jedynie złe wieści. Posłańcy donoszą, że także i w Judei wojska królewskie doznały militarnej porażki, a siły powstańców wyraźnie się wzmocniły. U człowieka pysznego i przekonanego o własnej wyjątkowości, to najwyraźniej zbyt wiele. Z objawami zbliżonymi do depresji, czy też załamania nerwowego zapada on niespodziewanie na zdrowiu. Choć niezdolny do obiektywnej oceny własnego panowania zdobywa się jednak na uznanie swojego prowadzącego do rychłej śmierci stanu za karę za zło jakie popełnił wydając rozkaz rabunku Świątyni w Jerozolimie oraz popełnionych przy tej okazji mordów...

Piątek, XXXIII tydzień zwykły (24 lis 2023)

Na pozytywne skutki podjętego w imię Boga zbrojnego wysiłku nie trzeba długo czekać. Dzięki połączeniu odwagi żołnierzy Jahwe, talentów ich dowódcy, czyli najstarszego z synów Matatiasza zwanego Machabeuszem, czyli młotem Judy oraz nieodzownej w takich przypadkach pomocy Bożej Opatrzności, powstańcom udaje się wyprzeć z Jerozolimy wojska okupujących ją Hellenistów. Nadchodzi więc czas by podjąć następny bezwzględnie istotny z judaistycznego punktu widzenia krok – usunąć z Bożego Domu „ohydę spustoszenia”, czyli najprawdopodobniej poświęcony Zeusowi, czczonemu przez Epifanesa, ołtarz pogański oraz dokonać jej powtórnej i zgodnej z opisanym w Świętych Księgach rytuałem konsekracji. Warto tu zauważyć, że ten czysto religijny akt nie dotyczy wyłącznie kapłanów gdyż także całe wierne Jahwe wojsko udaje się tego dnia ze swoistą pielgrzymką na świętą górę – Syjon. W celebracji biorą udział nie tylko sami żołnierze Judy, ale także cały rozradowany ustaniem hańby lud Jerozolimy czyniąc z niej wydarzenie na tyle ważne w religijnej pamięci Izraela, że stało się ono praźródłem obchodzonego do dziś judaistycznego święta świateł – Chanuki (co po hebrajski oznacza właśnie poświęcenie)...

Czwartek, XXXIII tydzień zwykły (23 lis 2023)

Wraz z dzisiejszym czytaniem widzimy jedynie identyczną sytuację, w której religijny Żyd przymuszany jest do uległości prawom i wierzeniom pogan. Także i dziś królewscy urzędnicy wybrali go nieprzypadkowo, gdyż jako osoba ciesząca się autorytetem w swojej społeczności może swoim postępowaniem dać jakże pożądany wzór innym jej członkom. Przekonywany w ten sposób ojciec odmawia w imieniu swoim i synów nie tylko wypełnienia woli wysłanników króla, ale i deklaruje swą wierność dla prawa Boga jako ważniejszego od królewskich dekretów. Z prawdziwym zwrotem akcji mamy jednak do czynienia dopiero w chwili gdy inny z jego znajomych ulega pokusie posłuszeństwa królowi. W jednej chwili bierny opór Matatiasza zamienia się w święty gniew przeciw odstępcy, który każe mu naśladować czyny opisanego na kartach pięcioksięgu, jako bohaterskiego obrońcę wiary, Pinchasa, który swą wierność Bogu rozumiał jako obowiązek zadania śmierci Jego przeciwnikom należącym do ludu Izraela...

Środa, XXXIII tydzień zwykły (22 lis 2023)

Dzisiejsza perykopa to kolejny, a zarazem jeszcze bardziej okrutny, a zatem i poruszający opis męczeństwa za wiarę. Do złamania wierności Bogu Jedynemu zmuszana jest tu cała rodzina – matka i jej siedmiu synów. Z dłuższego, bo opisującego cierpienia kolejnych braci, opisu Kościół podaje nam do rozważenia jego końcową i najbardziej istotną część Nieprzyjaciele wiary widząc bezskuteczność swoich wcześniejszych, postanawiają uciec się do podstępu i wykorzystać do złamania przewidywanego oporu ostatniego pozostałego przy życiu młodzieńca matczyną troskę i autorytet. Matka, choć na pozór zgadza się przekonać ostatnie ze swych dzieci do zmiany zdania korzysta jednak jedynie z okazji do, prawdopodobnie niemożliwej inaczej, rozmowy. Ku zaskoczeniu prześladowców z jej ust padają jednak nie słowa zachęty do zdrady, a budzące odwagę słowa wsparcia i zachęta do dzielnego stawienia czoła oczekującej go okrutnej śmierci. Warto tu zauważyć, że swą, przekraczającą miarę ludzkich uczuć, odwagę niewiasta ta wyprowadza wprost ze swojej wiary w Boga i Jego wszechmoc...

Wtorek, XXXIII tydzień zwykły (21 lis 2023)

Dzisiejsza perykopa, pozostając w kręgu tych samych wydarzeń historycznych. Mamy tu do czynienia z opisem aktu męczeństwa jakże podobnym nie tylko do historii wielu wczesnochrześcijańskich męczenników za wiarę, ale także i do wydarzeń nam współczesnych choć póki co jeszcze oddalonych od Europy. Opisana tu scena dla pobożnego Żyda niesie w sobie charakter potrójnie grzeszny. Już samo zjedzenie wieprzowiny jest niedopuszczalne z punktu widzenia Tory. Ważniejsze jest jednak to, że pochodzi ona z ofiary złożonej bożkom pogańskim, w której udział wiąże się z odrzuceniem monoteizmu i swoistą apostazją. Dla pobożnego męczennika nie do zaakceptowania staje się nawet, stanowiące publiczne zgorszenie i zły przykład dla innych, proponowane mu przez przyjaciół udawane uleganie przymusowi pogan. Radykalnie postrzegana wiara nakazuje mu, a także i nam, nie tylko unikanie grzechu, ale także, będące przykładem dla innych, publiczne złożenie ofiary z własnego życia...

Poniedziałek, XXXIII tydzień zwykły (20 lis 2023)

Pierwsza Księga Machabejska, z której pochodzą dzisiejsze fragmenty to tekst o tyle interesujący, opisuje ważne, także i dla dzisiejszego Izraela, wydarzenia historyczne . Przywołany w tekście Antioch IV Epifanes to władca królestwa Syrii, której lennem były wówczas tereny Ziemi Obiecanej. O charakterze tej postaci może najlepiej świadczyć to, że choć jego oficjalny przydomek (wymyślony zresztą przez samego siebie) Epifanes znaczy w języku greckim ‘Objawiony’ to jego poddani zwykle ‘mylili się’ w wymowie tego słowa przekręcając je na ‘Epimanes’, co w tym samym języku znaczy nawiedzony. Król ten postanowił wobec wszystkich swoich poddanych, a zwłaszcza Żydom, zabronić nie tylko kultu świątynnego, ale nawet i posiadania egzemplarzy Tory i mającego od czasów Abrahama i Mojżesza wymiar religijny obrzezywania niemowląt płci męskiej. Dla pobożnych i gotowych oddać życie za wiarę w Boga Jedynego wyznawców judaizmu w tej całej sytuacji najbardziej szokujące były jednak nie tyle same prześladowania, a to że część ich Izraelitów nie tylko porzucała chętnie religię i kulturę swych przodków, ale także włączała się czynnie w działania przeciwko swym dawnym współbraciom...

XXXIII Niedziela Zwykła (19 lis 2023)

Na dworach królewskich starożytnego Wschodu powstawały zbiory zasad, wskazań i życiowych sentencji, przeznaczone do kształcenia przyszłych urzędników królewskich. Autorzy tych zbiorów byli ludźmi doświadczonymi, a przede wszystkim dobrymi obserwatorami życia. Tak było na dworze królów Judy, gdzie powstała Księga Przysłów, której fragment dziś czytamy, jako pierwsze czytanie. To piękny tekst, opisujący Mądrość, jako dzielną kobietę, jest uzupełnieniem i podsumowaniem całej księgi. Tak idealną towarzyszkę życia-wyjaśnia mędrzec -nie jest łatwo znaleźć, dlatego trzeba szukać ja starannie i wytrwale. Jej wielkość bowiem polega nie na chwilowej błyskotliwości, ale ustawicznym darze ze swego życia, który angażuje umysł, serce, i wolę. Zmieniają się czasy, parlamenty, rządy, ale mądrość jest ciągle oparciem i natchnieniem prawdziwego życia. Swą niezachwianą prawością i czystością będzie zdolna przemienić świat. Jeśli zagości w naszym życiu, zmieni nasze. Pokaże to nam wszystkim najpełniej Maryja, w znaku, jaki ukaże się na końcu czasów, który św. Jan Ewangelista opisuje w Apokalipsie...

Sobota, XXXII tydzień zwykły (18 lis 2023)

Bóg posłał na świat Zbawiciela Jezusa, swoje odwieczne Słowo, które przyjęło ludzkie ciało i w tę cichą i świętą noc w Betlejem przyszło na świat pośrodku zatraconej ziemi. Zatraconej przez grzech, o którym słyszeliśmy wczoraj. Przez Jego Wcielenie i ofiarowanie Siebie w ofierze, Jezus przekształcił całe stworzenie podległe grzechowi w lud nowego przymierza obmyty wodami chrztu świętego. Przejście przez Morze Czerwone było wyzwoleniem z niewoli egipskiej, przejście przez wodę chrztu jest wyzwoleniem z grzechów. To Bogu na tym zależało, zależało Mu na każdym z nas. Przeszliśmy przez zanurzenie chrzcielne i chroni nas Jego ręka, a cudem godnym podziwu jest uwolnienie nas od potępienia. Teraz możemy być wolni jak konie na pastwisku i brykać wesoło jak baranki, wielbiąc Pana, który nas wybawił. Pomyślmy, czy tak doświadczamy swojego zbawienia...

Piątek, XXXII tydzień zwykły (17 lis 2023)

Kolejne mocne słowa w tym tygodniu wskazujące jak niezbędne jest poznanie Boga. Mamy dar życia i w większości parędziesiąt lat tu, na ziemi, by zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby poznać, pokochać i zjednoczyć się z Bogiem, by po śmierci żyć z nim w chwale nieba. Słowo Boże nazywa głupim tego, kto koncentruje swoją uwagę na tym, co ziemskie i nie potrafi podnieść wzroku wyżej. Ulega wtedy pozorom prawdy i piękna, a Bóg zaprasza go do poznania prawdziwej prawdy i piękna, czyli Jego samego...

Czwartek, XXXII tydzień zwykły (16 lis 2023)

Usłyszeliśmy fantastyczny opis Bożej Mądrości, jaka jest i jak działa, czyli jaki jest i jak działa Jezus. On jest obrazem Boga niewidzialnego, jak napisał św. Paweł. Jest obrazem Bożej dobroci, jak usłyszeliśmy przed chwilą. Bóg chce, abyśmy tak na Niego patrzyli. Byśmy dostrzegli, że On jest ponad wszystkim, że jest wspanialszy od tego, co tu, na ziemi, określamy jako niesamowite i piękne. Każdy, kto doświadczył budowania relacji z Panem Jezusem, będąc napełnionym Jego Duchem, zgodzi się z tymi słowami z Księgi Mądrości...

Środa, XXXII tydzień zwykły (15 lis 2023)

Bóg kocha człowieka ale nigdy nie pochwala jego grzechu. Nie ma nic gorszego niż grzech, który oddziela od kochającego Boga. Słuchając tych trudnych słów Księgi Mądrości, popatrzmy najpierw na Bożą miłość. Ona jest przeogromna i Bóg chce nią każdego z nas obdarzać. A co robi grzech? Uniemożliwia to, tworzy mur między Bogiem a człowiekiem, zaprzepaszcza ten wspaniały plan Boga. Tak patrząc, możemy dopiero zrozumieć, dlaczego Bóg w tak mocnych słowach mówi o surowym badaniu uczynków, o karze, o surowym sądzie...

Wtorek, XXXII tydzień zwykły (14 lis 2023)

Jak bardzo Bogu zależy na naszym życiu, na każdym z nas, na tym, byśmy żyli wiecznie w Jego królestwie. Tak nas stworzył i chociaż diabeł zepsuł ten plan, Bóg nigdy nie zrezygnował z człowieka. Ofiarował własnego Syna, który umarł i to dla wielu było Jego porażką i końcem, ale Jezus zmartwychwstał, Jego śmierć nie jest więc unicestwieniem i nieszczęściem, ale jest początkiem nadziei nieśmiertelności. Idąc Jego śladami, wielu chrześcijan na przestrzeni wieków cierpiało i cierpi prześladowania. Wielu oddało życie, ale strata tego życia ziemskiego zaowocowała wiecznym zbawieniem, bo Bóg ich doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. Najdoskonalszą ofiarą złożoną Bogu jest sam Jego Syn, Jezus, ale każdy z nas poprzez swój chrzest został zanurzony w Jego śmierci i powstał z Nim do życia. Teraz wraz z Nim możemy samych siebie składać Bogu na ofiarę żywą, świętą i Jemu przyjemną. Jezus oczekuje naszego pełnego zaufania, choć tu na ziemi, nie zawsze rozumiemy Jego drogi. Wierność miłości, czasami aż do męczeństwa, a zawsze w zjednoczeniu z Eucharystyczną Ofiarą Jezusa, doprowadzi nas do wiecznego trwania z Nim w chwale nieba. Czy tego chcemy, czy tego oczekujemy, czy oddajemy całych siebie wraz z Nim Bogu Ojcu?...

Strony