Proroctwo Izajasza spełniło się w Osobie Jezusa Chrystusa Zbawiciela wskazują na ogromny trud i totalny ból, jaki wycierpiała, aby to zbawienie zrealizować. Izajasz używa słów przyprawiają o ciarki i poruszają do głębi. Niestety, rzadko zastanawiamy się nad ceną naszego zbawienia. Trzeba nam do nich wracać za każdym razem, gdy upadniemy w grzech i poczujemy się całkowicie bezwartościowi i nic nie warci...
Fragment Ewangelii mówi dziś o grzechowi przeciw Duchowi Świętemu, który nie może być odpuszczony.
Człowiek złamany rozpaczą, pogrążony w bardzo ciężkiej chorobie, depresji lub szarpany silnym lękiem, nie zawsze panuje nad swym językiem. Może się zdarzyć, że swą bezsilność, złość na swój stan, bezradność wyładuje na Panu Bogu...
Ewangelia dzisiejsza mówi dziś, że wszystkie włosy na głowie, tych którzy należą do Boga są policzone. Nie znaczy to, że nie spadną, ale że nie zostaną zagubione. Wiara w Boga skutkuje nie tym, że nasze życie będzie bezbolesną sielanką, ale tym, że znajdujemy nadprzyrodzona siłę do pokonywania codziennych trudności i krzywd zadanych nam przez innych ludzi...
W dzisiejszej liturgii po raz kolejny bardzo mocno wybrzmiewają słowa skierowane przez Jezusa pod adresem faryzeuszów i uczonych w Prawie. Biada wam piętnuje w ten sposób ich pychę, duchowy upór i zatwardziałość serca...
We współczesnej teologii chrześcijańskiej coraz większą popularnością cieszy się idea apokatastazy, czyli tzw. pustego piekła. W dużej mierze mogło przyczynić się do tego niewłaściwe pojmowanie Bożego Miłosierdzia, stąd tak ważne dla naszego życia duchowego jest nieustanne konfrontowanie obrazu Boga, jaki w sobie nosimy z treścią Objawienia i Tradycją Kościoła...
Księga Habakuka nazywa sprawiedliwymi tych, którzy ostaną się na sądzie dzięki swojej wierze. W sensie biblijnym wiara nie jest jednorazowym aktem uznania istnienia Boga, ale nieustannym prześwietlaniem swojego życia przez Jego Słowo i postępowaniem zgodnie z nim...
W dzisiejszym pierwszym czytaniu św. Paweł nazywa swoich słuchaczy na przemian powołanymi i świętymi. W terminologii starotestamentalnej określenia te są wyrazami synonimicznymi i wskazują na rzeczywistość oddzieloną od świata, która przeznaczona ma być wyłącznie do kultu Bożego. W tym sensie wspomniane wyżej tytuły stosowane były w czasach Starego Przymierza dla opisania charakteru misji prorockiej. Nie trudno się więc domyślić, że zwracając się w ten sposób do Rzymian, św. Paweł zrównuje ich ze sobą, uznając za powołanych do tego samego dzieła. Bardzo ważne, żebyśmy współcześnie nie stracili w Kościele tej Pawłowej optyki. Każdy z nas – choć w różnych okolicznościach i czasie – powołany jest do jednego zadania: aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze...
Rdz 17, 1. 9-10. 15-22
Abram mimo zawarcia trwałego przymierza z Bogiem (Rdz 15), pieczętującego złożone mu przez Pana obietnice, kombinuje: jak to się stanie, że będzie ojcem licznych narodów? Owocem jego braku zaufania jest Izmael – pierworodny syn, którego urodziła Abramowi nie żona Saraj, ale niewolnica Hagar. Nie jest to jednak wypełnienie obietnicy Boga...
Prorok Jonasz po cudownym powrocie do życia i posłusznym powrocie do Niniwy ciągle dąsa się na Boga. Nie może zrozumieć, a może i darować Bogu, że ocalił to zdeprawowane miasto. Czy mógł myśleć inaczej, mając za podstawę dotychczasową znajomość Jahwe? Zostać prorokiem nie oznaczało wcale pojąć wszelką wiedzę teologiczną. Był synem swoich czasów...
Pogodzony w końcu z Bogiem Prorok Jonasz słyszy raz jeszcze: „Idź do Niniwy, głoś jej upomnienie, które Ja Ci zlecam”. Zwróćmy uwagę na dwa motywy przewodnie.
Pierwszy: ile musiało się wydarzyć, aby Boże Słowo nie wróciło puste do swego Źródła. Burza na morzu, uświadomienie i otwarcie się pogańskich marynarzy na istnienie „Pana lądów i mórz”, ratunek dla Jonasza od zatracenia za sprzeniewierzenie się Bogu – wszystko to zdarzyło się z miłosierdzia dla Niniw...
Dla wielu Księga Jonasza brzmi jak jeszcze jedna antyczna bajka. Ale dlaczego w takim razie weszła do kanonu ksiąg objawionych? Co jest w niej takiego, że nawet dzisiaj trzeba nam się nad nią zastanawiać? Czytany dziś fragment tej księgi przedstawia proroka, który zaprzeczając swojej misji, swemu wybraństwu, ucieka na kraj ówczesnego świata, aby nie wykonać Bożego polecenia udania się do Niniwy z wołaniem o nawrócenie...
Faryzeusze nie pytali Jezusa, aby poznać prawdę, Abu odkryć mądrość ale tylko po to by Go złapać na jakimś będzie, nawet językowym, na jakiejś niezręczności językowej, aby go przyłapać.; po to żeby go później przyłapać, oskarżyć; nie pytali po to, żeby poznać prawdę, aby poznać Jego zdanie; nie szukali odpowiedzi...
Pierwsze czytanie mszalne zawiera wspaniały przykład wyznania win. Prorok Baruch w imieniu wszystkich wygnańców czyni swoisty rachunek sumienia. Przyjrzyjmy się jego elementom. Oto prorok ogłasza, że Bogu należna jest sprawiedliwość. Uznaje zatem autorytet Pana. Tylko, jeśli damy posłuch Bożemu słowu, będziemy umieli spojrzeć na swoje życie we właściwym świetle...
Tekst przeczytanego dziś pierwszego czytania mszalnego, uwrażliwia nas na dwie postawy, których oczekuje od nas Bóg. Pierwsza dotyczy roli Słowa Bożego w naszym życiu. Lud Izraela domaga się od pisarza Ezdrasza przyniesienia księgi Prawa. Mężczyźni, kobiety i wszyscy zdolni słuchać, stoją od rana aż do południa, słuchając odczytywanych słów. Ich pragnienie poznania Bożych pragnień jest niezwykłe...
Przeczytany fragment z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła ukazuje nam duchowe przesłanie o naszym życiu. Jest nią nieustanna walka między dobrem a złem dokonująca się w każdym z nas. To w naszych sercach trwa nieustający w doczesności bój szatana z Bogiem. Przywołujemy dziś pamięć archaniołów, posłanych przez Boga z konkretną misją: obrony chwały Boga, głoszenia dobrej nowiny i uzdrawiania...
Słowa Pana Zastępów przekazane przez proroka Zachariasza, wskazują na pragnienie Boga, by wszyscy ludzie szukali Go, pragnęli Jego łaski, Jego przychylności, a przez to stawali się coraz bardziej podobni do samego Boga. Czym ma być to pragnienie w realiach naszego życia? Nie jest ono samą chęcią posiadania dobrodziejstw, błogosławieństwa Bożego, ani zatrzymaniem się na darach Stwórcy. Jest rzeczywistym szukaniem Boga. W tym poszukiwaniu Go trzeba wyjść ze swoich obwarowanych naszych zabezpieczeń...
O ile, jak mawiał proboszcz z Ars św. Jan Maria Vianney, zazdrość w ludzkim wykonaniu to najgłupszy grzech, jaki ludzie popełniają, bo pożądając cudzych dóbr, majętności czy talentów, nic z tego nie mają, jedynie udrękę, który może przyprawić o ciężki zawał serca, to w Bożym wykonaniu jest to coś całkiem innego. Czym jest boża zazdrość? Bóg ukazuje to w dzisiejszym czytaniu z Księgi Proroka Zachariasza. Okazuje się, że wbrew powszechnemu, ludzkiemu rozumieniu tego słowa, jest ona ogniem żarliwości o dobro innych...
W dzień kiedy kolejny raz wspominamy pamiątkę zmartwychwstania Jezusa, prosimy Boga, aby dawał nam swego Ducha, bo dzięki Niemu możemy rozeznawać co należy robić, żeby nie stracić życia Bożego. Tego chciał Mojżesz, kiedy wołał „Oby cały lud Pana prorokował, oby mu dał swego ducha!”. Bóg postanawia obdarować mocą Mojżesza siedemdziesięciu starszych Izraela, aby mu przyjść z pomoca, aby wspomagać go w kierowaniu narodem Wybranym na pustyni...
Coraz częstszą modą, która coraz bardziej popularyzuje się w miastach i wsiach naszego kraju, jest odgradzanie się od drugiego człowieka. Właściciele nowo budujących się domów inwestują w płoty, bramy, alarmy, kamery etc. Nowo powstałe osiedla są bardzo szczelnie odgradzane od tzw. ulicy. Chronione wejścia, skomplikowane do obsługi domofony, brak miejsc parkingowych dla gości itd. Wszystko po to, aby nikt nie mógł podejść blisko. Wszystko po to, aby zwiększać naszą izolację i dystans do drugiego człowieka. A może zaryzykować i powiedzieć stop tej tendencji mającej znamiona szaleństwa?...
Boże powołanie wpisane w życie każdego z nas zakłada pewne zadania do spełnienia i pracę do wykonania. Zadaniem małżonków i rodziców jest troska o rodzinę, a ich praca (pośrednio lub bezpośrednio) jest służebna wobec poszczególnych członków rodziny. Zadaniem osób duchownych jest wskazywanie całemu ludowi Bożemu bezpiecznej drogi do Boga. Ich praca jest służebna wobec Boga i Jego dzieci. Bez względu na to, do czego zostaliśmy powołani i jaką pracę wykonujemy, naprawdę warto wykonywać ją z przekonaniem, że w tej właśnie chwili realizuje się moje powołanie...