Komunikat o błędzie
Notice: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE w eval() (linia 11 z /home/popieluszko/ftp/web_popieluszko/modules/php/php.module(80) : eval()'d code).
Rozważania Biblijne
Dziś drugi dzień naszego mini-cyklu starotestamentalnych postaci zapowiadających Mesjasza. Anonimowy sprawiedliwy to niechybnie najpierw żydowski mieszkaniec antycznej Aleksandrii; znajdowała się tam pokaźna diaspora żydowska zagrożona wpływami greckiej kultury – to właśnie do niej zaadresowana jest Księga Mądrości. Jej autor był świadom trudności, jakich przysparza dbanie o własną tożsamość w niesprzyjającym otoczeniu. Miał przed oczami obraz Izraelitów prześladowanych za swe przekonania...
Po minionym triduum z wygnanymi do Babilonii Izraelitami przechodzimy do innego, też trzydniowego cyklu, który uchyla rąbka tajemnicy o przyszłym Mesjaszu. Dziś spotykamy miłosiernego Mojżesza, który wstawia się za przewrotnym ludem; jutro usłyszymy o zasadzce, którą na podobnego sprawiedliwego „męża stanu” zastawiają niegodziwcy; pojutrze zaś zajrzymy do łagodnego serca proroka Jeremiasza prześladowanego przez własnych rodaków...
Wracamy dziś znów do Izajasza pokrzepiającego żydowskich wygnańców do Babilonii zapowiedziami powrotu do Jerozolimy. Przedwczoraj jego proroctwo akcentowało przebaczenie, pocieszenie i doczesne błogosławieństwo dla repatriantów. Również dzisiaj możemy wyróżnić te elementy, gdy słyszymy o czasie łaski i dniu zbawienia, litości, weselu i radosnym okrzyku oraz nasyceniu i bezpieczeństwie (Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce)...
Po raz kolejny towarzyszymy duchowo deportowanym do Babilonii i pokutującym Izraelitom, którzy otrzymują zapowiedź powrotu do ziemi ojczystej. Wczoraj Izajasz malował przed banitami obraz szczęśliwej Jerozolimy; dziś Ezechiel roztacza przed nimi wizję świątyni, z której bije potężne źródło życia, którego strumienie leczą nawet słone wody Morza Martwego! Słuchający tych słów Izraelici z pewnością wzbudzali nadzieję na polepszenie swego opłakanego stanu i wznowienie kultu świątynnego...
Dziś, jutro i pojutrze będą nam towarzyszyć teksty prorockie zapowiadające odnowę Jerozolimy. Kontekstem tych fragmentów jest okres wygnania Żydów do Babilonii (na tereny dzisiejszego Iraku i Iranu) w VI wieku przed Chr. Deportowani odczytali to zesłanie jako karę za wcześniejszy grzech: niewierność Panu oraz niesprawiedliwość społeczną; byli obłudni – choć uczestniczyli w kulcie jedynego Boga, szli na kompromisy ze złem zarówno w swym życiu osobistym, jak i politycznym...
Odczytajmy dzisiejszą liturgię słowa w świetle ewangelicznej przypowieści, w której zaakcentujmy relację obu synów i braci do ojca. Pierwsze czytanie odnosi się do starszego z nich, który uosabia cały izraelski naród wybrany, i nawiązuje do wyjścia z Egiptu i wejścia do Ziemi Obiecanej. Scena rozgrywa się tuż po jej osiągnięciu (przekroczeniu rzeki Jordan i rozlokowaniu się w pobliżu Jerycha, które wkrótce zostanie zdobyte w cudowny sposób) i po rycie obrzezania wszystkich mężczyzn na znak łączności Przymierza z Mojżeszem z Przymierzem z Abrahamem (zob. Joz 4 – 5). W tym kontekście, czytamy o dwóch momentach: jeden przypomina o przeszłości – to obchód Paschy; drugi utwierdza w teraźniejszości – to ustanie manny oznaczające kres pustynnej wędrówki i szczęśliwe dotarcie do celu...
Księga Ozeasza jest utworem smutnym i radosnym zarazem. Pan Bóg ustami proroka wypomina swojemu ludowi grzech bałwochwalstwa i zapowiada nadejście kary, a jednocześnie wyraża głęboką miłość do Ludu Wybranego i ukazuje odnowę moralną, która ma się dokonać w przyszłości...
W dzisiejszej scenie opisanej przez Izajasza zwraca uwagę odpowiedź króla Achaza na słowa proroka o znak od Boga. Król Judy odpowiada, że nie będzie wystawiał Pana na próbę. Takie same słowa wypowiedział Pan Jezusa, kiedy był kuszony przez szatana, aby rzucił się z narożnika Świątyni Jerozolimskiej. Niezwykłe. Tu takie same słowa i tam takie same słowa. Dlaczego zatem odpowiedź Pana Jezusa była pobożna, a odpowiedź Achaza spotkała się z naganą proroka Izajasza?...
Słowa Boga, przekazane przez proroka Jeremiasza, brzmią smutno i fatalistycznie. Izraelici złamali przymierze z Najwyższym, nie usłuchali i nie chcą słuchać głosu Jego proroków. Patrząc wstecz, okazuje się, że współcześni Jeremiaszowi stali się jeszcze gorsi od swoich przodków, a pamiętajmy, że i w dawnych czasach Mojżesz i prorocy nie szczędzili rodakom słów krytyki. Czy zatem nie ma uzdrowienia?...
Mojżesz w przeczytanym ustępie Biblii mówi, że nauczył Izraelitów praw i przykazań Boga, aby mogli je wypełniać w Ziemi Obiecanej i aby mogli ją objąć w posiadanie. Zastanówmy się nad sensem duchowym tych słów. Kraj Kanaan jest symbolem Królestwa Niebieskiego, czyli szczęścia przebywania z Bogiem w wieczności. Życie ludzkie jest zatem pielgrzymką do tegoż Królestwa. Powstaje jednak pytanie: które przykazania mamy jako chrześcijanie wypełniać?...
Wiele osób zadaje sobie pytanie: Jaki jest Bóg? Czy On rzeczywiście jest nieskończenie Miłosierny, czy Sprawiedliwy? Pismo Święte odpowiada na te pytania: Bóg jest Sprawiedliwy i równocześnie Miłosierny, przy czym Jego Sprawiedliwość prowadzi do Miłosierdzia. Takie połączenie tych wydawać by się mogło przeciwnych sobie przymiotów boskich jest możliwe tylko w Bogu...
Co tydzień, podczas niedzielnej Mszy św. powtarzamy: wierzę w Boga, Ojca Wszechmogącego. Tę prawdę z niedzielnego Credo ciągle potwierdza Pismo święte. Pan Bóg potrafi bowiem tak układać wypadki życiowe, by spełniła się Jego Wola. Historia Naamana dobitnie to pokazuje. Oto Aramejczycy złupili ziemię izraelską, biorąc do niewoli kobietę. Ta z kolei stała się niewolnicą żony Naamana. Mogła przecież dostać się do niewoli u innego Aramejczyka, ale trafiła akurat do jego rodziny. Tam opowiedziała o proroku Elizeuszu, co skłoniło Naamana do podróży...
Słynna scena powołania Mojżesza przez Boga pokazuje nam dwie rzeczywistości. Bóg objawia się jako Bóg ojców Mojżesza i całego Narodu Wybranego: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Pan odwołuje się zatem do pamięci ludzkiej i do historii. Pan Jezus skomentował tę scenę, mówiąc: Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych, wszyscy żyją dla Niego (Mt 22, 42). Samo Imię JESTEM, po hebrajsku JAHWE, jest przebogate znaczeniowo. Słowo to w języku hebrajskim jest użyte w czasie teraźniejszym i równocześnie przyszłym, można je zatem przetłumaczyć na: JA JESTEM i BĘDĘ. Bóg ogłasza radosną dla Mojżesza i każdego człowieka obietnicę radosnej i wyzwalającej Obecności, która nigdy się nie skończy...
Król Dawid nosił w swym sercu pragnienie zbudowania świątyni dla Pana. Jednak Bóg od niego tego nie oczekiwał. Pan przez proroka zapowiedział, że po śmierci Dawida jego potomek podejmie się tego zadania: On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Boże obietnice wypełniły się w Osobie Jezusa Chrystusa. To On, będąc Synem Bożym, stał się również potomkiem Dawida...
Historia Józefa sprzedanego w niewolę jest zapowiedzą wydarzeń, które wypełniły się w Jezusie Chrystusie. Ojciec kochał go bardziej niż innych swoich synów, dlatego jego bracia znienawidzili go aż do tego stopnia, że chcieli go zabić...
Błogosławiony jest mąż, który pokłada ufność w Panu i Pan jest jego nadzieją! Autor wskazuje, że człowiek, który całkowicie ufa Bogu i w nim pokłada całą swoją nadzieję, będzie szczęśliwy, bowiem stanie się jak drzewo, które wypuszcza korzenie, czyli ma stałe oparcie, a także jest wolny od obaw i niepokojów wśród zmiennych okoliczności życia. A my czy jesteśmy szczęśliwi? Czy pokładamy ufność tylko w Panu?...
Niegodziwi mówili: Chodźcie, uknujmy zamach na Jeremiasza, (…) uderzmy go językiem. Jak często taka postawa staje się rzeczywistością w naszym codziennym życiu, kiedy osoby niesprzyjające nam, niewygodne, krytykujące nas, albo te, których zwyczajnie nie lubimy lub które nas irytują, stają się ofiarami naszego języka. Obmowa, plotki, oszczerstwa, wulgaryzmy są naszą bronią, a język niczym karabin maszynowy wyrzuca setki i tysiące niepotrzebnych oraz raniących słów...
Dzisiejszy fragment Księgi Proroka Izajasza to słowa Pana skierowane do religijnych hipokrytów, którzy składają liczne ofiary i są poprawni religijnie, natomiast ich postępowanie jest grzeszne i dalekie od Bożych dróg. Bóg ustami proroka wzywa ich do nawrócenia: porzucenia złych uczynków i podjęcia konkretnego dobra..
W dzisiejszym czytaniu prorok Daniel staje przed potężnym Bogiem z wyznaniem: zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, zbuntowaliśmy się i odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Z pokorą i z poczuciem wstydu woła do Boga i uznaje swoją słabość. Ma on świadomość własnej winy oraz niewierności całego narodu. Pewnie nie raz znaleźliśmy się w podobnej sytuacji, kiedy przyszło nam ze wstydem klękać przed Bogiem, wyznawać naszą słabość i błagać Go o przebaczenie...
Tekst dzisiejszego czytania to fragment rozmowy Abrama z Bogiem, chwilę po tym jak dzięki Bożej pomocy udało mu się uwolnić z niewoli swojego bratanka Lota. Choć Abram doświadczył mocy i potęgi Boga, to jego serce cały czas trapiła myśl o tym, że nie ma potomka, a więc, że Boże błogosławieństwo jest mu dalekie. Do Abrama znajdującego się w takim stanie ducha przychodzi ze swoją obietnicą Pan, mówiąc: Twoje potomstwo będzie liczne jak gwiazdy na niebie. Okazuje się, że Bóg jest blisko jego trosk. W tym miejscu rozpoczyna się droga heroicznej wiary Abrama, bowiem uwierzył w obietnicę praktycznie niemożliwą do zrealizowania, zawierzył Bogu „w ciemno”. A ponieważ było to sprawiedliwe w oczach Bożych, to oprócz licznego potomstwa otrzymał również obietnicę wspaniałego kraju na własność...
Strony