Na koniec I tygodnia Wielkiego Postu wracamy do nauk Mojżesza głoszonych do narodu wybranego przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Słyszymy o szczególnym przymierzu, jakie zawiera Bóg z człowiekiem, które dziś i każdego dnia obiecujemy odnawiać. Jest to bardzo szczególna umowa. Uzyskujemy gwarancje od Pana, że będzie dla nas Bogiem. A my obiecujemy zostać Jego własnością, spełniając Jego wolę...
Bóg, nie zważając na zatwardziałość serc i nieprzestrzeganie przykazań, z niegasnącym żarem ustami proroka Ezechiela uczy Izraelitów właściwego rozumienia Swej sprawiedliwości. Bogu zależy na każdym człowieku, bez względu na to, ile i czego dokonał albo jak bardzo swoje lub czyjeś życie poturbował. Nie kładzie na jednej szali dobrych uczynków na drugiej złych, patrzy, co przeważy i wydaje odpowiedni wyrok, życie lub śmierć. Na wagę kładzie nie tyle uczynki ile zmianę postępowania...
W dzisiejszym fragmencie Pisma Świętego spotykamy Esterę, królowę, a więc kobietę o znaczącej pozycji społecznej, która zostaje postawiona przed nieuniknionym wyborem: zaryzykować własne życie, by ratować swój lud czy ratować własne życie, ryzykując zagładę ludu? Bez wahania i stanowczo Estera wybiera pierwsze rozwiązanie i w obliczu niebezpieczeństwa powierza siebie i losy Izraela w ręce Boga. Zwraca się do Niego jako jedynego wspomożyciela...
Niniwa, stolica Asyrii, potęgi, która podbiła królestwo utworzone przez Dawida i uprowadziła do niewoli wielu Izraelitów, w przekazie biblijnym stała się symbolem tego, co wrogie. Do tego znienawidzonego miasta Bóg posyła proroka Jonasza, by głosił Słowo Boże. Jonasz przestraszył się i przez długi czas na wszelkie sposoby próbował uniknąć wypełnienia woli Bożej. Jednak splot wydarzeń ostatecznie doprowadził go do Niniwy, gdzie po raz drugi, otrzymał od Boga tę samą misję...
Wychowanie człowieka to proces długi, trudny i żmudny, choć nie pozbawiony radości, czego doświadczają wszyscy rodzice i wychowawcy. Celowe oddziaływanie na wychowanka ma kształtować jego osobowość, tożsamość, moralność, intelekt…
Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty – mówił Bóg do Izraelitów, prowadząc ich do Ziemi Obiecanej. Te słowa, zapisane w Księdze Kapłańskiej, miały stać się zachętą dla Izraelitów wracających z niewoli babilońskiej, by nowo powstającą wspólnotę budowali na innej zasadzie niż powszechnie obowiązujący na starożytnym Bliskim Wschodzie odwet: oko za oko, ząb za ząb. Pan proponuje, aby fundamentalną zasadą rządzącą relacjami między ludźmi była miłość...
Księga Powtórzonego Prawa składa się z mów Mojżesza do Izraelitów, które miało wejść do Kanaanu, ziemi obiecanej przez Boga, celu wielu lat zmagań i tułaczki przez pustynię. Przywódca ludu wybranego przypominał, kim są Izraelici i skąd pochodzą. Tłumaczył sens praw nadanych przez Jahwe na Synaju, motywował do kochania i oddawania czci jedynemu Bogu, ponieważ od Niego płynie prawdziwe błogosławieństwo i życie. Dzisiejsza perykopa, rozpoczynająca pierwszy tydzień Wielkiego Postu, ma przypominać, że zasady wyłożone przez Mojżesza nie straciły swojej aktualności. To, co Izraelita miał przynieść, to były pierwociny, czyli pierwsze plony ziemi, którą uprawiał i wypowiedzieć określone słowa...
Warunek, by Boża obietnica zapisana w czytanym dzisiaj fragmencie Księgi Izajasza została zrealizowana, nie jest wcale łatwy do wykonania. Pan Bóg mówi: „Jeśli u siebie usuniesz jarzmo”. No właśnie. Nie chodzi o usunięcie tego, co uciska, co jest ciężkie do zniesienia, co utrudnia życie w swoim otoczeniu czy w domu. Nie chodzi też o usuwanie wad i słabości u swoich domowników: u żony, męża, dzieci czy teściów. Oczywiście bardzo łatwo jest zauważyć wady innych...
Słowa z Księgi Mądrości Syracha są jakby wyjęte z ust patrona dzisiejszego dnia – świętego Kazimierza królewicza. Już od małego św. Kazimierz był niezwykle wrażliwy na Pana Boga, na nadprzyrodzoność. Modlił się nawet przed zamkniętymi drzwiami kościoła, wierząc, że słyszy Go Ten, który ukrywa się w Najświętszym Sakramencie. Uzyskał od Boga dar mądrości i inne dary Ducha Świętego dzięki czystości serca. Wydaje się, że tacy ludzie jak św. Kazimierz rodzą się rzadko, zbyt rzadko...
Bóg zawarł z Izraelem przymierze. Wybrał ten naród z bezinteresownej miłości na swoją szczególną własność. Miał wielkie plany wobec Izraelitów. Nie zapomniał o innych narodach, ponieważ właśnie przez naród wybrany Bóg wypełni swój plan – tu właśnie narodzi się Mesjasz, Zbawiciel wszystkich ludzi. Każde wybranie zawiera w sobie jakąś tajemnicę. Bóg wybrał Izraela wcale nie dlatego, że był lepszy od innych narodów...
Księga Joela ukazuje Boga jako Pana historii, sprawiedliwego sędziego, Boga, który karci ludzkość za złe postępowanie. Opisana przez proroka plaga szarańczy jest symboliczna. Obraz roztaczany w księdze możemy odnieść do dzisiejszej rzeczywistości. Bóg dopuszcza chorobę, która dotyka niezliczoną rzeszę ludzi na całym świecie jak i inne klęski czy nawet konflikty militarne. Pytamy niejednokrotnie: dlaczego?. Przy okazji takich katastrof tylu dobrych, niewinnych ludzi umiera i cierpi. Dlaczego? Wiemy dobrze, czytając Biblię, że Bogu zależy przede wszystkim na zbawieniu człowieka. Pragnie nawrócenia wszystkich i na różne sposoby o nie zabiega...
Wielu ludzi rozważa, jakby to było, gdyby Jezus narodził się dzisiaj. Ileż obrazów wówczas roztacza wyobraźnia. Prawda jest jednak taka, że przyszedł na świat wtedy, kiedy przyszedł. To był ten czas, a właściwie – pełnia czasu. Prorocy zapowiadali Jego przyjście bardzo precyzyjnie. Przepowiedzieli nie tylko Jego narodziny, ale również cierpienie i uwielbienie...
Pan Bóg patrzy inaczej niż my. On patrzy z perspektywy swojego Królestwa, do którego zaprasza każdego z nas i pomaga do niego dojść. On wie, co dla mnie przygotował w Niebie. Ja tego nie wiem. Bóg w zupełnie innej perspektywie widzi trudności, cierpienia, choroby, które mnie dotykają w życiu...
Dzisiejsze pierwsze czytanie mówi o tym, jak można poznać serce człowieka. Otóż „sprawdzianem człowieka jest jego wypowiedź” (Syr 27,5). Jakże musimy zabiegać o to, szczególnie w dzisiejszych czasach, by nie zatracić wrażliwości na wypowiadane słowa. Oczywiście przede wszystkim na wypowiadane przez siebie. Może niekiedy trzeba ponownie odzyskać tę wrażliwość na słowo, co wiąże się z nawracaniem się, przemianą serca. Nasza mowa odzwierciedla to, kim jesteśmy. Przysłuchując się naszej mowie i zastanawiając się nad nią, możemy odczytać, co dzieje się w głębi naszego serca...
To już ostatnia nauka w liście św. Jakuba, przywódcy najstarszej historycznie chrześcijańskiej wspólnoty w Jerozolimie, która ma nas – jak członów pierwszych wspólnot – poprowadzić drogą do oddania się Jezusowi i przemienić nasze życie wg Jego wskazań. Tym razem św. Jakub zachęca do modlitwy z wiarą, braterskiego poddawania się sobie nawzajem i dbania o nawrócenie bliźniego...
W pierwszych czytaniach mszalnych z liturgii mszalnej środy i czwartku III tygodnia zwykłego (cykl II) św. Jakub swoje nauki poświęcił zgubnemu bogactwu, które buduje podziały ze względu na posiadane dobra czy status społeczny. Dzisiejsza jego nauka przedstawia Bożą alternatywę, którą stanowi nie podzielony, ale zjednoczony lud Boży cierpliwie trwający w nadziei na powtórne przyjście Chrystusa...
Kontynuujemy czytanie Listu św. Jakuba skierowanego do Kościoła powszechnego. Mówi on – o czym czytaliśmy już wczoraj – o nagromadzonym nieraz latami czy przez pokolenia (często w nieuczciwy sposób), bogactwie. Często sądzimy, że da nam ono długie, dostatnie i bezpieczne życie. Wydaje nam się, że dobra, którymi się otaczamy, będą trwałe. Św. Jakub brutalnie rozprawia się z tego typu myśleniem wśród członków pierwszych wspólnot chrześcijańskich. Nie na tym bowiem polega droga oddania się Jezusowi i doprowadzenie chrześcijan do przemiany życia wg wskazań Jezusa...
Poznajemy kolejną naukę, którą św. Jakub kieruje do chrześcijańskich wspólnot na całym świecie, a więc także do nas. Jego cel jest jasny: nasze oddanie się Jezusowi i doprowadzenie chrześcijan do przemiany życia wg wskazań Jezusa. Czerpie więc – jako naoczny świadek życia i nauczania Pana Jezusa, z dwóch niezawodnych źródeł: Kazania na górze (Mt 5,3-12) i mądrości z Księgi Przysłów. Dziś mówi nam, a raczej przestrzega przed arogancją, która rodzi się wraz z posiadanymi dobrami doczesnymi, z bogactwem...
Pierwszy List św. Piotra został skierowany do cierpiących, nieżydowskich, nowych wyznawców Chrystusa w Azji Mniejszej. Ma ich umocnić w wierze i zapewnić, że właśnie przez wiarę w Chrystusa są w Niego wszczepieni, otrzymując nową chrześcijańską tożsamość. Jak jednak ich prowadzić wiedząc, że wiara nie uchroni ich przed dalszymi cierpieniami i prześladowaniami? Jak paść to stado Boże?...
Pierwsze czytania dni powszednich VII tygodnia zwykłego kontynuują rozpoczęty w poprzednim tygodniu cykl kilkunastu krótkich nauk św. Jakuba – przywódcy pierwszej historycznie chrześcijańskiej wspólnoty w Jerozolimie złożonej głównie z nawróconych na Chrystusa Żydów. Właśnie te nauki i zawarte w nich rady, których celem jest oddanie się Jezusowi i doprowadzenie chrześcijan do przemiany życia wg wskazań Jezusa, składają się na jego list do chrześcijańskich wspólnot na całym świecie. A więc także do nas...