Czas Adwentu, jaki dziś obchodzimy jest połączeniem dwóch chrześcijańskich tradycji: według jednej to okres przygotowania do Narodzenia Pańskiego, według drugiej to czas, w którym skupia się uwagę na przyjście Jezusa Sędziego na końcu czasów akcentuje potrzebę nawrócenia poprzez pełnienie pokuty. To zatem czas nadziei na zmianę na lepsze w naszym życiu, czas modlitwy i czujnego strzeżenia otrzymanych od Boga darów. Czas ten dzielimy na dwie części od pierwszej niedzieli do 16 grudnia, kiedy kierujemy nasze myśli ku oczekiwaniu na przyjście Jezusa na końcu czasów; od 17 do 24 grudnia wszystkie teksty liturgiczne dotyczą zaś bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego. W Adwencie przezywamy przygotowanie do potrójnego przyjścia Jezusa. Przede wszystkim wspominamy oczekiwanie na historyczne przyjście Pana na ten świat w łonie Matki Bożej i przez narodziny w Betlejem. Następnie czekamy na Jego przyjście no naszej wspólnoty parafialnej, żyjącej w konkretnym czasie, w konkretnych warunkach, czyli dziś. Wreszcie czekamy na Jego wielkie przyjście na końcu czasów i historii ludzkości.

Adwent dla nas zbiega się również z przedświąteczną akcją zakupów. Chociaż przyjmujemy to co dobre i miłe w zwyczajach bożonarodzeniowych prezentów, jest jednak znakiem, który ma obudzić. Bowiem w społecznościach propagujących jedynie konsumpcje, znużonych i zrozpaczonych pustką swego życia wypełnianego kupowaniem materialnych dóbr istnieją obok ludzie biedni i głodni. Nawrócenie więc oznacza wyrwanie się z dzisiejszej pogańskiej mentalności wnikającej codziennie do naszego życia , sposobu myślenia i działania. Uświadomienie sobie własnego egoizmu, obojętności, niechęci wobec innych, życia w stereotypach i mechanizmach pomoże nam obudzić się i oczekiwać na łaskę wyzwolenia z tego. Ubogich sercem i materialnie ubogich nie trzeba daleko szukać. Może zaledwie kilka metrów od naszego domu jest nędza, która wstydzi się pokazać, nie śmie o nic poprosić. Tuż obok nas codziennie rodzi się Chrystus.

Mamy trzech głównych bohaterów Adwentu, którzy prowadzą nas na spotkanie z Jezusem. Pierwszy to prorok Izajasz, prorok najbogatszy w teksty mesjańskie. Bezgraniczna pewność jego wiary, że Bóg podaruje ludziom swego Mesjasza i swoje zbawienie, pozwala wynajdywać i używać niekiedy bardzo wzniosłe słowa , które jeszcze dziś dają obraz i wyraz pragnienia za Bogiem, jakie odczuwa każde normalne ludzkie serce. Drugą centralną postacią jest św. Jan Chrzciciel, dzięki któremu jako lud Boży możemy się przenieść nad brzegi Jordanu i gorliwie poddawać się-dzięki jego słowom- atmosferze radosnego oczekiwania i zawsze aktualnego nawrócenia. Trzecią postacią jest Matka Najświętrza, która u początku Adwentu , w uroczystości swego Niepokalanego Poczęcia pokazuje się nam jako najcenniejszy owoc przyjścia Pana do poranionej przez grzech ludzkości.