Dni naszego życia przemijają, jeden podobny do drugiego. Żyjemy w bezustannym pośpiechu, stale zajęci tysiącem obowiązków i spraw do załatwienia. Czas Adwentu ma nam ukazać dokąd zmierzamy, czy nasze istnienie jest błąkaniem się bez celu, bez znaczenia, od kołyski po grób. Wielu niestety tak dziś myśli. Również my, chrześcijanie mogą doświadczać tego odrętwienia, prawie uśpieni codziennością życia pozbawionego sensu. Dla nas chrześcijan jest czasem przebudzenia, odzyskania pewności, że Jezus Chrystus wychodzi nam naprzeciw, by nadać naszemu życiu znaczenie i sens. Tę pewność wyraża bardzo mocno św. Paweł w drugim czytaniu-wasze zbawienie jest bliżej-nasze życie to nie błąkanie się bez celu, ale droga do Boga, który chce się z nami spotykać, sam wychodzi nam na spotkanie. Owszem rzeczy tego świata są ważne, ale to co nas czeka jest o wiele ważniejsze. Dlatego to życie chrześcijańskie to miłość do drugiego i troska o niego. Walka z ciemnością, egoizmem, nieprzyzwoitością jest możliwa dzięki pewności, że życie jest podążaniem za Bożym głosem. O Tym mówi św. Paweł i Ewangelia. Chyba wszystkie narody chcą pokoju, pragną zniesienia granic. Cała ludzkość usiłuje stać się jednością. Niestety, niepowodzenia w chwilach, w których próbujemy się ze sobą pogodzić, pokazują że egoizm potrafi przekreślić nasze najlepsze chęci i pragnienia. Dlatego prorok Izajasz mówi, że Bóg przychodzi nie tylko jako sędzia, aby nas rozliczyć z grzechów, ale jako ten, który wprowadza pokój w sercu i w ludziach słuchających Jego głosu. Ludzie Starego Testamentu składali na wzgórzach i pagórkach ofiary dla Boga, Izajasz mówi, że góra Syjon będzie miejscem pokoju, miejscem modlitwy i wsłuchiwania się w to co ma do powiedzenia Bóg. Wprowadza nas w ten klimat psalm, tak zwany psalm stopni, bo śpiewany był w czasie podchodzenia w górę ku świątyni. Dlaczego błądzimy pyta Izajasz, skąd dystans miedzy nami a Bogiem, co zniszczyło, a może tylko zachwiało naszą więź z Bogiem? Spowodował to grzech, złamaliśmy dane Bogu słowo, ale pomimo tego Bóg staje się naszym krewnym -Odkupiciel nasz to Twoje imię odwieczne- goel ten hebrajski zwrot użyty przez proroka mówi, że Bóg staje się naszym bliskim, Ojcem. A ewangelia dopowiada, że pomimo ciemności i rozstania bóg zapowiada powrót, ponowne spotkanie. A kiedy ktoś najbliższy wraca z dalekiej podróży, każdy wychodzi na dworzec, na lotnisko, na stację i czeka, z radością, tęsknotą, nie mogąc się doczekać. Tak ma wyglądać nasz adwent.