Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, nich step się raduje i rozkwitnie - Iz35,1.

W małym ale przesączonym niezwykłą radością Izajasz opisuje powrót Boga razem ze swoim ludem do Ziemi Świętej. Ta radość ma wyglądać nie jako zwykłe świętowanie z okazji powrotu wygnańców z Babilonii, ale o wyznanie wiary, która widzi w działaniu Boga spełnienie najskrytszych ludzkich pragnień. Pragnień serca, zakorzenionych z chwilą stworzenia, ale przez grzech mało doświadczanych. Radość ta pochodzi od Boga, ale ma przenikać nawadniać i ożywiać wszystko co suche i spieczone w przyrodzie i ludzkim duchu, wyjałowionym na skutek błąkania się w życiu z dala od przykazań Bożych. Ta ogromna radość ma być lekarstwem na cierpienie i smutek, jaki Izraelici doświadczali żyjąc na wygnaniu. Bowiem dzięki bożej interwencji i pomocy dokonał się przełom w historii Izraela dlatego teraz naród ten może już pewną drogą wracać do siebie. Dzięki Jego pomocy droga, którą kroczyli stała się łatwiejsza i bezpieczniejsza do tego stopnia, że ich nogi nie idą a skaczą, a niemi nie tylko że mówią, ale wykrzykują. To piękno staje się bardziej zrozumiałe, jeśli odczytamy je w powiązaniu i świetle Nowego Testamentu. Bóg tak stał się bliski, że sam staje się człowiekiem, bierze na siebie nędzę, i dokonał ogromnego przełomu w historii ludzkości, umierając za każdego na krzyżu. To dlatego Jezus nie uzdrawia zaraz z bólu i cierpienia przyniesionego na łozy sparaliżowanego. Jezus uzdrawia najpierw z grzechu i to na podstawie wiary tych którzy sparaliżowanego przynieśli - On, widząc ich wiarę, rzekł: człowieku odpuszczone są ci twoje grzechy. To bardzo ważne pocieszenie dla nas, bo często wiara, modlitwa, ofiara poniesiona przez innych, naszych bliskich jest w stanie wyjednać nam odpowiednią do uzdrowienia łaskę. W przeciwieństwie do siedzących tam faryzeuszy i uczonych w Prawie, którzy w swych tajemniczych obiekcjach chcą wykazać swoje zaangażowanie i wrażliwość, jednak w rzeczywistości maskują jedynie swoją obojętność i poczucie wyższości nad innymi, nad grzesznikami, jakim ewidentnie w ich oczach był sparaliżowany. Jezus wypełniając zapowiedzi o radości i o objawieniu się chwały Pańskiej – Iz 35,2. pokazuje, że przebaczenie jest ważniejsze w życiu, niż samo zdrowie fizyczne, albowiem największym nieszczęściem człowieka jest grzech, zerwanie jedności z Panem Bogiem.