Mądry, oddany Bogu król Salomon na starość niestety zboczył z dobrej drogi. Dlaczego dopuścił się bałwochwalstwa? Skłoniły go do tego jego pogańskie żony. Ta historia pokazuje, że każde zło pociąga za sobą konkretne konsekwencje. Wcześniej zapewne nie podejrzewał, że związki z kobietami, które czczą swoich bożków, wpłyną na jego wiarę w Jedynego Boga. Nie oprzytomniał nawet wtedy, gdy Pan dwa razy go skarcił i wezwał do nawrócenia.

A co w nas niszczy wiarę w Boga? Co stoi na przeszkodzie, byśmy zawsze i do końca wiernie trwali przy naszym Zbawcy? Ku czemu zwracają się nasze serca? Co stoi między nami a Bogiem? Pan pyta dziś o te nasze małe bożki, o to, co czasami ubóstwiamy w naszym życiu. Czy coś stało się dla nas ważniejsze od Boga i Jego zasad? Wymieniać pewnie można długo. Lista współczesnych bożków jest dość pokaźna. Są na niej pieniądze, władza, kariera, podróże, komputer, drugi człowiek, używki… Jak łatwo skłaniamy przed nimi głowę, z jakim uwielbieniem je traktujemy, jak wiele czasu im poświęcamy. Uwikłani w ich zdobywanie, porzucamy to, co najpiękniejsze i najwartościowsze w życiu. Nie zwracamy uwagi na ostrzeżenia. Dokąd nas to zaprowadzi?

Jezus poprzez dzisiejszą Ewangelię chce nas zmotywować do jeszcze większej wiary. Stawiając przed nami Syrofenicjankę, pyta o naszą umiejętność pokornego popatrzenia na nasze życie. Poganka, słysząc pierwsze słowa Jezusa, mogła wstać z klęczek, odwrócić się na pięcie i trzasnąć drzwiami. Nie poddała się zniechęceniu. Patrząc po ludzku, nie miała szans na łaskę, o którą zabiegała. Mimo swojego położenia nie bała się szukać pomocy tam, gdzie z wielu powodów wydawała się ona nierealna. Czas teraz na nas, aby robić to samo, w podobnych sytuacjach.