W historii biblijnej wielokrotnie zdarzało się, że wielcy słudzy Boży rodzili się z matki, która była niepłodna: Izaak syn Abrahama, Samson syn Manoacha, wreszcie Jan Chrzciciel. W takich właśnie okolicznościach życia Bóg udowadnia, że to on kieruje zarówno historią narodu wybranego jak i losami życia poszczególnych osób z osobna. Jako dobry Ojciec troszczy się o dobro człowieka, swego dziecka, i zawsze pozostaje mu wierny, ale również od człowieka domaga się wiary, posłuszeństwa i wierności. Bóg nie chce kierować światem za pomocą spektakularnych interwencji (choć one tez się zdarzają), ale w tym pragnie posługiwać się konkretnymi, wybranymi przez siebie ludźmi. Bo każdy z ludzi , na swój sposób może służyć Bogu i w tym celu otrzymał od Niego jakieś osobiste uzdolnienia. Dziś słowo Boże mówi o Annie, matce jednego z największych proroków Starego Testamentu - Samuela. Wierna złożonej Bogu obietnicy, po odstawieniu go od piersi i odchowaniu go, przyprowadza syna do świątyni w Szilo, gdzie kapłańską posługę pełnił Heli. Uczyniła tak, gdyż była przekonana, że dziecko to dar pochodzący od Boga. Najcenniejszych bowiem darów nie zdobywa się, ale się na nie oczekuje. Pan obdarował ją synem w nagrodę za jej żarliwą modlitwę, a teraz ona oddaje go na służbę Bożą. Anna nie chce się dać zniewolić siebie dzieckiem, ale tez i nie chce syna zniewolić sobą, dlatego uznaje, że najszczęśliwiej będzie dla ich obydwojgu, aby Samuel służył Bogu. Nie przeszkadza jej, że dziecko nie będzie przy niej, że będzie daleko. Te narodziny były znakiem szczególnego i wyjątkowego powołania i nadzwyczajną zapowiedzią, czego Bóg dokona w osobie Maryi, która prawie tysiąc lat później ofiaruje swego syna na służbę Bogu w świątyni jerozolimskiej.

Psalm dzisiejszy to dziękczynna pieśń Anny, która tym radosnym śpiewem chce wyrazić Bogu swa wdzięczność. Wdzięczność Bogu, za to, że wciąż uczestniczy w walce między życiem a śmiercią i zawsze stoi po stronie obrońców życia i wiary w Boga. Zwycięstwo natomiast wiedzie do zwycięstwa, które ma swój najpełniejszy wyraz w Jezusie. Jednakże ta zwycięska walka trwa nadal w historii, której mamy być nie tylko obserwatorami, ale świadkami.

Pieśń uwielbienia Magnificat jest jedna z najpiękniejszych modlitw Nowego Testamentu, chociaż w całości jest zapożyczona ze słów Starego Przymierza. Pieśń ta przywołuje na pamięć całą historię zbawienia, która poczynając od Abrahama, a na Maryi – będącej obrazem Kościoła wszystkich czasów – kończąc, zawsze znajdowała się w rękach Boga. Maryja wspomina pełne miłości i wierności spełnienie obietnic danych przez Boga ojcom. Bóg dokonuje zawsze wielkich dzieł, ale posługuje się ludźmi pokornymi, którzy w duchu wierności służą w ciszy i w ukryciu, oddając się w ten sposób w Boże ręce. Związek pomiędzy opowiadaniem o Samuelu a Maryjnym Magnificat jest bardzo znaczący i wyraźny. Dwie Matki, Anna i Maryja, przezywają radość i wychwalają Boga za dar życia – znak Bożej dobroci i łaskawości – jaki w nich zaistniał. Swym prostym i czystym sercem zawierzają swe losy Panu, ponieważ Boże miłosierdzie z pokolenia na pokolenie dotyka ludzi wiernych Uczmy się wiec od tych dwóch kobiet modlitwy dziękczynienia za liczne dobra, jakich nam Bóg udziela bez naszych zasług.