W święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny rozważamy fragment Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian, który ukazuje dwie fundamentalne postawy dla życia chrześcijańskiego. Są nimi Boża miłość i Boży pokój. Mówiąc o miłości, św. Paweł używa terminu „agape”, oznaczającego miłość w stopniu najwyższym, jako wyraz bezinteresownej służby. Miłość chrześcijańska musi być bez obłudy i hipokryzji. Ma być miłością autentyczną, a nie na pokaz. Chrześcijanie mają mieć wstręt do wszystkiego, co jest złe w oczach Boga, a podążać za prawdziwym dobrem. Miłość ma odznaczać się postawą braterską, we wzajemnej życzliwości i szacunku. Chrześcijanie mają być płomiennego ducha i nie opuszczać się w gorliwości, by nieustannie pełnić służbę Bożą wobec ludzi i świata.

Ta zachęta świętego Pawła przypomina słynny Hymn o miłości z Pierwszego Listu do Koryntian. Prośmy zatem dzisiaj, wspominając Najświętszą Maryję Pannę, o ducha prawdziwej miłości, której wzorem jest Maryja, Matka Pięknej Miłości, do Boga i człowieka.

Śpiewamy dzisiaj fragment hymnu z 12 rozdziału Księgi Proroka Izajasza. Hymn ma charakter liturgiczny, o tonacji dziękczynnej i radosnej. W kanonie pism Izajasza kończy serię mów karcących przeciw niesprawiedliwości społecznej Izraela i zepsuciu moralnemu narodu. Jednocześnie zapowiada sąd Boży nad niewierną „winnicą Pańską”. Zapowiada również odpowiedź Boga na zagubienie Izraela i interwencję Bożego zbawienia. Ma zatem charakter mesjański. Bóg nie przychodzi, aby wyniszczyć naród za jego występki, ale aby go wybawić i ocalić. Dlatego jest zachętą, by śpiewać na Syjonie, duchowej stolicy wszystkich narodów: „Wielki wśród ciebie Święty Izraela”.

Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny jest świętem życia. Spotkanie dwóch kobiet, Maryi i Elżbiety, które są w stanie błogosławionym, podkreśla wartość życia i osoby od samego początku, od momentu poczęcia. Życie ukryte w łonach matek jest wielką tajemnicą Bożą i darem Boga Stwórcy, który obdarza życiem i pragnie tym darem dzielić się z człowiekiem. Maryja i Elżbieta wyśpiewują hymn uwielbienia na cześć Boga, Pana Życia i Łaski. Słowa Elżbiety są ponadto wychwaleniem wiary Maryi, która stała się Matką Wielkiego Zawierzenia Bogu. Ten niezwykły dialog dwóch świętych kobiet jest modelem uwielbienia Boga i daru życia. Pieśń Maryi cała utkana jest na Słowie Bożym. Świadczy to, że Maryja przyjęła Słowo Boże i w ten sposób mogła się stać Matką Słowa Wcielonego.