Wspominamy dzisiaj święte rodzeństwo: Martę, Marię i Łazarza. Pismo Święte nazywa ich przyjaciółmi Jezusa. Fundamentem tej relacji jest prawda, że to Bóg pierwszy nas umiłował i posłał swego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Pełnia miłości realizuje się w ofierze i służbie drugiemu człowiekowi. Mamy o tym nieustannie pamiętać, by odrzucać wszelkie pokusy, które nie są drogą miłości, które odciągają nas od wypełniania najważniejszego przykazania, czyli miłości Boga i bliźniego swego jak siebie samego. Trzeba nauczyć się dobrze rozeznawać to, co nie jest miłością, a więc brakiem więzi z Bogiem. Miłość, której źródłem nie jest Bóg, najczęściej krętymi drogami prowadzi na manowce, a w efekcie końcowym okazuje się egoizmem, podszywającym się pod miłość. Drogą chrześcijanina jest nieobłudna i szczera miłość. Miłość potrzebuje wzajemności, by przynosiła pełne owoce. Zatem służba drugiemu człowiekowi, a nie wykorzystywanie drugich do swoich celów, jest drogą ku doskonałości, odwiecznej miłości w Bogu. Bo Bóg jest miłością, kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.

Psalmista wychwala Bożą dobroć i zachęca innych do uwielbienia Boga jako źródła prawdziwego szczęścia. Podziękowanie Bogu i opowiadanie o dobroci Boga mają ten sam cel dydaktyczny i zbawczy. Służba Bogu i poszukiwanie Jego pomocy jest jedyną i słuszną drogą do realizacji życia ziemskiego. Bóg uwalnia z wszelkiego ucisku i obdarza prawdziwym pokojem.

Zadziwia wiara Marty, a jednocześnie opieszałość Jezusa z przyjściem do grobu Łazarza. Marta ufa Bogu i okazuje pewien żal, jakoby Bóg nie zadziałał w odpowiednim momencie, by zmienić bieg zdarzeń. Bóg ma swoje plany i pragnie naszego oczekiwania i gotowości do ich wypełnienia. Wszystko ma swój czas i miejsce. Wiara nie jest zwykłym działaniem cudów, choćby wydawały się po ludzki odpowiednie. Bóg oczekuje na pełnię wiary i zaufania. Potrzebny jest czas ze strony człowieka, aby wydać owoce wiary. To aktywne oczekiwanie jest czasem próby, a jednocześnie pobudza wzrost prawdziwej i oczyszczonej wiary. Możemy wołać za apostołami: Panie, przymnóż nam wiary!