W kolejnym fragmencie listu, w rozdziale piątym, Paweł objaśnia, w jaki sposób Bóg dokonuje usprawiedliwienia. Sięga do początków i pokazuje dwa kluczowe momenty w historii zbawienia. Autor Księgi Rodzaju, nie znając psychologii, trafnie pokazał mechanizmy rządzące naszymi decyzjami. Bardzo często motorem naszych działań jest zaspokojenie chwilowych emocji, podszepty złych myśli lub lęk przed konsekwencjami podjętych działań. Paweł pisze o odpowiedzialności za każdą z podejmowanych lub niepodejmowanych decyzji. Podkreśla, że skutki każdego pojedynczego czynu, mnożą się w świecie z matematyczną pewnością. Z perspektywy wszechświata, jesteśmy nic nieznaczącymi pyłkami i wystarczy kilkugodzinna podróż samolotem by się o tym przekonać. To, że istniejemy i tworzymy kulturę, pomimo naszej ludzkiej biedy, jest cudem, niemożliwym bez Boga. To On ze swoją logiką panuje nad światem i ratuje nas od samozniszczenia. Wiara w Jezusa, poznawanie Jego życia i rozumienie nauki, którą głosił, są fundamentalne dla budowania własnego satysfakcjonującego życia.

W religiach starożytnych sprawowanie kultu ofiarniczego było tym, co podtrzymywało swoiście rozumianą relacje z bóstwem. Ofiara miała skłonić bóstwo do opieki nad ofiarodawcą i przyczyniać się do życiowej pomyślności. Podobnie postępowali Izraelici wobec Jahwe. W Psalmie 40 możemy zauważyć zmianę, jaka się dokonuje w świadomości religijnej Ludu Wybranego. Już nie prezent w postaci kilogramów mięsa, litrów oliwy, dzbanów mąki jest właściwą formą oddawania czci Bogu, lecz szukanie w swoim sercu/umyśle, pragnień Boga i wypełnianie Jego woli.

Pomijając wszelkie małżeństwa zawierane z powodów innych niż miłość narzeczonych, uczta weselna kojarzy się z radością, z powodu zakończenia czasu oczekiwania na zjednoczenie dwojga ludzi. W tej przypowieści to Jezus opuszcza radosny czas ucztowania z Bogiem Ojcem i powraca do ludzi, aby tak jak przed swoją śmiercią i zmartwychwstaniem ponownie im służyć. Kiedy Łukasz pisał Ewangelię, Paruzji oczekiwano z wielkim napięciem i nadzieją. Sądzono, że Chrystus powróci i tak jak przed śmiercią i zmartwychwstaniem będzie nauczał, czynił cuda, wprowadzał ład i pokój między ludźmi. Łukasz uświadamia chrześcijanom wszystkich czasów, że czas ponownego przyjścia Chrystusa jest nieznany, choć pewny. Oczekiwanie ma charakter dynamiczny: „przepasane biodra i zapalone pochodnie”.