W kolejnych wersetach Listu Do Rzymian, Paweł zachęca wszystkich do zmiany stylu życia. Z wcześniejszych rozważań o grzechu wyprowadza praktyczne wnioski. Dzieło Chrystusa spowodowało, że Prawo Mojżeszowe straciło swoją zbawczą moc, ale nadal podlegamy różnym formom zniewolenia. Niewola to stan, w który tracimy kontrolę nad własnym życiem. Ktoś lub coś przejmuje władzę i kieruje naszymi czynami. Na poparcie tego stwierdzenia z łatwością możemy przytoczyć wiele własnych przykładów. W różnych miejsca w Biblii, wypełnianiu woli Bożej towarzyszą określenia, które kojarzą się z trudem i cierpieniem: więzy, przeciskanie, umieranie. Bo jest paradoksem, który niełatwo zaakceptować, że to, co przychodzi łatwo, dezintegruje i zniewala, a to, co trudne i niekomfortowe buduje i prowadzi do jedności. Zmiany nie zachodzą ot tak, natychmiast, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jest to długotrwały proces, który jest walką ze sobą samym. Poddanie się niewoli sprawiedliwości oznacza, że uznaje autorytet Boga, wierzę w Jego moc, a Jego prawo za prawdę i życiowy drogowskaz.

Dla ludzi starożytnych imię było czymś więcej niż nazwą odróżniająca jedną osobę od drugiej. Dotykało jej istoty, jej przyszłej działalności. W odniesieniu do Boga, imię oznaczało rolę, jaką pełnił we wszechświecie. Psalm jest utworem dziękczynnym za wybawienie Izraela. Z ogromną poetycką wrażliwością psalmista wyjaśnia działanie Boga. W imieniu Jahwe– Ja jestem, w obecności Stwórcy świata, widzi Jego największą moc.

W Ewangelii Łukasza, Jezus sypie przypowieściami jedną za drugą. Nie tylko Piotr mógł się pogubić. Również my, możemy za Apostołem powtórzyć pytanie: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich? Jezus nie odpowiada wprost, do kogo kieruje swą naukę, nie lekceważy w ten sposób Piotra, ale niejako rzuca w powietrze tę przypowieść, a nie wpycha jej nikomu na siłę. Liczy na to, że zechcemy ją przyjąć z własnej woli. Przypowieść ma tę cechę, że przesłanie w niej zawarte można odczytać na różnym poziomie. To, na ile pojmiemy jej treść, zależy od posiadanej wrażliwości, możliwości intelektualnych, czy mądrości zdobytej na bazie życiowych doświadczeń. Jezus przestrzega, że nieznajomość Jego oraz nauki, którą głosi, nie zwalnia nikogo od odpowiedzialności.