Dobrze jest nam znane przysłowie „Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. Taka droga jest kłamstwem i zwodzeniem samego siebie. Nie można pogodzić świętości z grzesznością, jak nie można zjednoczyć światła z ciemnością. Tę prawdę przedstawia Święty Jan. Łatwo rozróżnić dzieci Boga od dzieci diabła. Tym wyznacznikiem jest sprawiedliwość, inaczej droga świętości. Jest to sposób postępowania, który wiąże się z wyborem i decyzją. Grzech jest realizacją kłamstwa, które zasiewa w nas ojciec wszelkiego kłamstwa – diabeł. Nie chodzi tu tylko o „możliwość popełnienia lub nie popełnienia grzechu”, ale zasadę życia: chrześcijanin nie może popełniać grzechu, bo narodził się z Boga. Jego życie ma przede wszystkim wymiar duchowy. Jest świadomy, że Duch Boży w nim mieszka i On jest źródłem owoców i darów duchowych.

Narodzenie Chrystusa jest ukazywane w symbolice światła: Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką. Nie jest to tylko światło zewnętrzne, ale wewnętrzne, które jaśnieje
w naszych sercach. Nie chodzi również o jakąś wewnętrzną iluminację, jak to ma miejsce
w innych religiach. Światło wewnętrzne nie jest abstrakcją lub ideą. Jest to konkretne przyjęcie Jezusa, który jest Światłością świata. Światło to jest poznaniem mocy Bożej w Jezusie. Jest Ono konieczne, aby nie tylko owocnie wykonywać zadania codzienne, lecz także nie zagubić drogi zbawienia. To wewnętrzne Światło daje poczucie pewności i nadziei, że mimo różnych doświadczeń otrzymamy łaskę, by nade wszystko dążyć do wiecznej Światłości.

Kolejny już dzień medytujemy Psalm 98. Zatem w zamyśle Kościoła ten psalm ma nas dobrze przygotować do uroczystości Objawienia Pańskiego. Pełnia królowania Boga nad swym ludem wypełnia się w objawieniu i prezentacji Syna Bożego. To On jest Królem i Panem wszechświata. W Nim Bóg obdarza wszystkich zbawieniem, a jednocześnie poprzez Niego pragnie królować w naszych sercach i całym świecie.

Kościół rodzi się z dialogu między Janem Chrzcicielem a Jezusem. Jan Chrzciciel jest wzorem mądrości człowieka poszukującego prawdy. Poszukiwanie prawdy prowadzi do spotkania z Bogiem, a zarazem przekracza ludzkie oczekiwanie. Wprowadza nas w nowy wymiar, w którym następuje objawienie. Dialog jest drogą poznania prawdy. Wyznacznikiem dialogu jest świadectwo wobec innych o Jezusie. Do podążających za Nim Jezus kieruje fundamentalne pytanie: czego szukacie? Nie oznacza ono zagubienia uczniów. Pytanie to może oznaczać: „co jest dla was ważne w życiu, dokąd zmierzacie?”. Na to zasadnicze pytanie nie znajdziemy odpowiedzi, dopóki nie zatrzymamy się u Jezusa. Wezwanie: chodźcie, a zobaczycie, jest jedyną drogą do poznania prawdy w Jezusie. Poznanie jest zaangażowaniem serca, umysłu i poświęconego czasu. Celem jest spotkanie i budowanie relacji z Bogiem w Jezusie Chrystusie.