Poznajemy kolejną naukę, którą św. Jakub kieruje do chrześcijańskich wspólnot na całym świecie, a więc także do nas. Jego cel jest jasny: nasze oddanie się Jezusowi i doprowadzenie chrześcijan do przemiany życia wg wskazań Jezusa. Czerpie więc – jako naoczny świadek życia i nauczania Pana Jezusa, z dwóch niezawodnych źródeł: Kazania na górze (Mt 5,3-12) i mądrości z Księgi Przysłów. Dziś mówi nam, a raczej przestrzega przed arogancją, która rodzi się wraz z posiadanymi dobrami doczesnymi, z bogactwem.

Czy nie żyjemy często w absolutnym przekonaniu panowania nad światem, naszą teraźniejszością i przyszłością? Snujemy plany w oparciu o rzeczy materialne – to, co posiadamy lub planujemy zdobyć. Nie potrzebujemy do szczęścia nikogo, nawet Boga. Żyjemy więc tak, jakby Go nie było, lekceważymy Jego przykazania i wskazówki, co robić i jak żyć. Tymczasem św. Jakub gromi: nie wiecie nawet, co jutro będzie. Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. I przypomina, że nasze życie jest w ręku Boga. Zrobimy to wszystko, co zamierzamy, jeżeli Pan zechce!

Niech nas jednak ta nauka nie zraża. Rady Jezusa są proste: Nie troszczcie się zbytnio o wasze życie, co jeść, pić, czym się przyodziać. Ojciec wasz wie, czego potrzebujecie. Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, ale w niebie (Mt 6, 25-34).