W pierwszych czytaniach mszalnych z liturgii mszalnej środy i czwartku III tygodnia zwykłego (cykl II) św. Jakub swoje nauki poświęcił zgubnemu bogactwu, które buduje podziały ze względu na posiadane dobra czy status społeczny. Dzisiejsza jego nauka przedstawia Bożą alternatywę, którą stanowi nie podzielony, ale zjednoczony lud Boży cierpliwie trwający w nadziei na powtórne przyjście Chrystusa. Stąd św. Jakub daje pierwszym wspólnotom chrześcijańskim kilka rad, zachęt i przestróg, które i dziś winny kierować naszym chrześcijańskim życiem. „Nie uskarżajcie się na siebie nawzajem, w wytrwałości bierzcie przykład z proroków, z Hioba, którego wytrwałość została nagrodzona, gdyż Pan pełen jest litości i miłosierdzia. A wasze «tak» niech będzie «tak», a «nie» niech będzie «nie» (Mt 5,37) – kilka prostych wskazówek, ale czy łatwych do realizacji?

O wiele prościej jest, unikając trudów i przeciwności, za wszystkie swoje późniejsze niepowodzenia obwiniać innych. Podobnie łatwiej jest manipulować prawdą i tworzyć nowe jej znaczenia, by szybciej osiągnąć swoje cele i korzyści. To, co robimy i wybieramy, obnaża nasze serca i charaktery.

Zapamiętajmy i tę Jakubową naukę, że Sędzia, który wie o nas wszystko i stoi przed drzwiami, i tak w końcu wszystko, cośmy zepsuli, poustawia na nowo, na swoim miejscu Kto wytrwa do końca, będzie zbawiony! (Mt 24,13)