Wielu ludzi rozważa, jakby to było, gdyby Jezus narodził się dzisiaj. Ileż obrazów wówczas roztacza wyobraźnia. Prawda jest jednak taka, że przyszedł na świat wtedy, kiedy przyszedł. To był ten czas, a właściwie – pełnia czasu. Prorocy zapowiadali Jego przyjście bardzo precyzyjnie. Przepowiedzieli nie tylko Jego narodziny, ale również cierpienie i uwielbienie.

Ludzkość czekała na Jezusa tak długo. Jesteśmy uprzywilejowani, jesteśmy wybrańcami, ponieważ nie musimy na Niego czekać. On już przyszedł. On z nami jest, jak zapowiedział, zawsze i do końca świata. To, co się dokonało, jest tak niezwykłe, tak przekraczające nasze pojmowanie, odczuwanie, a zarazem właśnie nam, ludziom, dane, że pragną w te Boże tajemnice wejrzeć aniołowie.

Bóg uczynił to wszystko z miłości do nas, pragnąc byśmy osiągnęli naszą pełnię – świętość. On pragnie tego dla nas, bo nas kocha. To On nas przemienia i oczyszcza, ale trzeba być czujnym, zauważać i przyjąć Jego łaskę.

Jest tylu ludzi na świecie, jednak nie tak wielu idzie drogą świętości. Święty Piotr pisze do tych, którzy uwierzyli i poszli za Jezusem. Pisze do nas, abyśmy nie stanęli w drodze, lecz wciąż podejmowali wysiłek w odczytywaniu i spełnianiu woli Bożej, będąc ciągle w drodze, „przepasawszy biodra” naszych umysłów. Ten trud ciągłej przemiany trwać będzie do końca życia, bo cel – stania się świętymi na wzór Świętego – jest ciągle przed nami. Dodaje nam sił nadzieja na łaskę, która nam przypadnie przy pełnym objawieniu Jezusa Chrystusa.