Dzisiejszy fragment Księgi Proroka Izajasza to słowa Pana skierowane do religijnych hipokrytów, którzy składają liczne ofiary i są poprawni religijnie, natomiast ich postępowanie jest grzeszne i dalekie od Bożych dróg. Bóg ustami proroka wzywa ich do nawrócenia: porzucenia złych uczynków i podjęcia konkretnego dobra. Życie człowieka pobożnego powinno być wypełnione troską o drugiego człowieka, a szczególnie o biednego, uciśnionego, tego, który znikąd nie ma pomocy. Nasza modlitwa i pobożne praktyki wtedy będą miłe Bogu, kiedy towarzyszyć im będą gesty pełne miłości i miłosierdzia wobec bliźnich postawionych na naszej drodze. Jak mówił Papież Benedykt XVI: miłość bliźniego jest drogą do spotkania Boga, a zamykanie oczu na bliźniego czyni człowieka ślepym na Boga. (Benedykt XVI, Deus caritas est, 16) Miłość okazana drugiemu człowiekowi uczyni nasze serca wrażliwymi na obecność i działanie Boga, uleczy nas z duchowej ślepoty. To ona jest zdrojem, który obmywa nas z każdego braku miłości w naszym życiu. Okazując miłosierdzie bliźniemu, sami będziemy w stanie je przyjąć i dostrzec, że Boża łaska ma moc wybielić najbardziej zabrudzone zakamarki naszych serc. Wielki Post to czas, w którym oczyszczamy nasze serca z każdego zaniedbania w miłości, czyniąc drogę uczynków miłosierdzia naszą codziennością. Wtedy nasze szaty nad śnieg wybieleją, a pobożność przez nas praktykowana będzie miła Panu.