Księga Ozeasza jest utworem smutnym i radosnym zarazem. Pan Bóg ustami proroka wypomina swojemu ludowi grzech bałwochwalstwa i zapowiada nadejście kary, a jednocześnie wyraża głęboką miłość do Ludu Wybranego i ukazuje odnowę moralną, która ma się dokonać w przyszłości. O owym uzdrowieniu mówi fragment, który usłyszeliśmy. W formie wezwania Ozeasz zapowiada wyleczenie dnia trzeciego. Ów dzień ma niezwykłą symbolikę biblijną. Trzeciego dnia stworzenia Bóg zobaczył, że jest ono dobre i owo słowo zostało powtórzone dwa razy (po hebrajsku ki tow). Trzeciego dnia dokonało się Objawienie Boga na Górze Synaj oraz Pan Jezus uczynił pierwszy cud na weselu w Kanie Galilejskiej. Trzeci dzień to zatem symboliczny moment zbawczego działania Bożego. Najważniejszy trzeci dzień to oczywiście dzień Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Niewykluczone, że Apostoł Paweł, przypominając Koryntianom Ewangelię, w swoim Pierwszym Liście do Koryntian, pisząc o Zmartwychwstaniu trzeciego dnia, zgodnie z Pismem (1 Kor 15,4a), miał na myśli omawiany właśnie ustęp z proroctwa Ozeasza. Warto czekać na swój trzeci dzień, moment znany Bogu, kiedy zechce udzielić nam łaski przekształcającej nasze życie.