Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: gdzie jesteś Adamie - Rdz 3,9.

Trzeci rozdział Księgi Rodzaju opisuje najgłębszy i największy dramat, jaki rozegrał się w dziejach ludzkości: był to upadek pierwszych rodziców, którego skutkami było pojawienie się chorób, starości i śmierci. Po grzechu popełnionym przez pierwszych rodziców nazywanym potocznie pierworodnym nastała wielka cisza w dialogu z Bogiem i strach przez bliskością z nim. Zniknęła bowiem prawdziwa motywacja by żyć z nim w bliskości. Od tamtego czasu Adam, zaczął się ukrywać. I mimo, że słyszał głos Boga, bo ten nie mógł i nie chciał się tak łatwo pogodzić z utratą pierwszych rodziców, ten głos nie dawał mu bowiem spokoju, to jednak chociaż wyszedł z ukrycia to nie odpowiedział na pytanie – Gdzie jesteś? Okazało się, że już nie jest na właściwym, bezpiecznym miejscu. Tę smutną sytuację pokazują słowa, jakie wypowiedział, stwierdzając, że ogarnął go strach i wstyd. Będąc wolny i pełen pokoju oraz harmonii teraz stał się niewolnikiem i żyje w ogromnej samotności. Relacja z Ewą i z resztą stworzenia, przecież na początku oparta na przyjaźni, harmonii i wzajemnej pomocy, stała się niestety pełną złudzeń, podejrzeń i sprzeciwu. Przed stwórcą, który cieszył się z piękna swego stworzenia, stanął świat rozbity, skłócony - Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie dała mi owoc i zjadłem. I choć powinien zapaść wyrok śmierci-zgodnie ze słowami Boga w Rdz 2,17 - to pojawia się kara, którą Biblia ukazuje jako drogę oczyszczenia, zmierzająca w finale ku odkupieniu. Bóg staje po stronie człowieka, a przeciw szatanowi. Oczywistość zostanie zraniona, ale jedynie w piętę, jak mówi Biblia, czyli nie w witalną, część swego ciała, co więcej będzie miała siły na odrodzenie. Wąż natomiast zostanie ugodzony w głowę. Zwycięstwo przyjdzie przez potomstwo niewiasty, czyli Nowej Ewy. To dlatego na końcu opisywanych wydarzeń pojawia się imię nadane kobiecie, Ewie, która stanie się matką wszystkich żyjących. To zapowiedź odnosząca się do Maryi <Nowej Ewy>, która w przywileju Niepokalanego Poczęcia będzie współpracowała z łaską Boża w dziele odnowienia zranionej grzechem ludzkości i zostanie powierzona przez Jezusa rodzącemu się na krzyżu Kościołowi, dokładnie w chwili śmierci Jezusa. W tym przywileju została jej darowana wielka łaska, powrotu do początku stworzenia, po wielu wiekach, spędzonych w winie naszych przodków pojawiła się jasna i czysta, i nienaruszona przez zło.