Z dniem dzisiejszym rozpoczynamy drugą część Adwentu, Od 17 grudnia rozpoczyna się część, trwająca do 24 grudnia. Pierwsza część skierowana była na oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa w czasie Paruzji, w tej części przechodzi w oczekiwanie i przygotowanie do obchodzenia kolejnej pamiątki pierwszego przyjścia Chrystusa na ziemię, czyli bezpośrednie już przygotowanie do tegorocznych Świąt Bożego Narodzenia.

Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem - Mt 1, 16.

Wszystkie teksty liturgiczne podkreślają bliskie już świętowanie narodzin Pana Jezusa. Podstawę świętowania opisuje św. Mateusz Ewangelista. W rodowodzie Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama wpisuję on życie Jezusa w historię narodu wybranego. Czytając rodowód Jezusa Chrystusa odkrywamy, że spełnia się w Jego historii antyfona na dziś: Mądrości Najwyższego, która urządzasz wszystko mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności. Bóg urządza wszystko mocno i łagodnie! Rodowód ten ukazuje bowiem nowego Człowieka, „Nowego Adama”, który jest początkiem nowego stworzenia, wkraczając w tym takim samym ciele, jak ma każdy człowiek i każdy jego poprzednik w historii zbawienia. Wspomnienie tylu Jezusowych przodków podkreśla głęboko zakorzenione człowieczeństwo Chrystusa. Jezus jest prawdziwym człowiekiem, bliskim nam, ponieważ współdzieli z nami ludzką naturę, istnienie i historię. Ze swoim bóstwem Jezus uniża się, wkraczając w przemijającą i pełną powikłań historię ludzkości, która czeka na wyzwolenie. W historię, która sięga czasów Abrahama, wyznaczonego na ojca wielkiego narodu, w którym pojawia się Jezus, jako wypełnienie Bożych obietnic i dziejów starotestamentalnego błogosławieństwa jakie usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Wtedy możemy głębiej zrozumieć czytanie z pierwszej księgi Biblii, gdzie znajdujemy historię potomka Abrahama i przodka Jezusa, Jakuba, o którym jest powiedziane w genealogii, że był ojcem Judy i jego braci. To czytanie, to część wielkiego błogosławieństwa dla synów patriarchy, a szczególnie dla Judy, z którego pokolenia wyjdzie Dawid i jego dynastia - Judo, ciebie sławić będą twoi bracia. Owa moc pokolenia Judy opisana w symbolicznych obrazach berła i laski pasterskiej (Rdz 49,10) będzie sprawowana nad pokoleniami Izraela i nad innymi narodami. Dynastia Dawida otrzyma berło mesjańskie, którego moc, czyli łąka przebaczenia przyniesie zbawienie oczekiwane od najdawniejszych pokoleń. To proroctwo zostanie w pełni zrealizowane dopiero wówczas, gdy zapowiadany prawdziwy król, od którego oczekuje się prawdziwego panowania zacznie rządzić wszystkimi narodami. Ten idealny król ukaże się jako zbawiciel, o którym ostatnia księga Biblii- Apokalipsa - powie: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy (Ap, 5,5). On jeden trzyma berło Boga, którego królowanie nie jest panowaniem i władzą, ale służbą i miłosierdziem wobec wszystkich narodów. Bóg urządza wszystko – porządkuje w najlepszy sposób. To nie jest idealny, perfekcyjny czy sterylność porządek, Mądrość Boża umie połączyć elementy na pierwszy rzut oka całkowicie przeciwstawne. Mocno i łagodnie – cudowne łączenie przeciwności. Bóg w historii zbawienia tak postępuje. Jest czas mocy. Jest czas przychodzenia z łagodnością i cierpliwością. Uczy nadziei wobec tego, co po ludzku beznadziejne. Bóg cieszy się każdym człowiekiem! Mimo, że nie zawsze jego kroki, które podejmujemy, ścieżki życia, którymi chodzi wywołują radość w Bożym sercu. Pan nie przekreśla nas. Mądrość Boża niejako „nagina się” do nas. Przygląda z uwagą. Ostrzega z miłością. A gdy już nie da się nic zrobić to sam idzie na śmierć, byśmy my mogli żyć.