Mojżesz powiedział do ludu: Kładę przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście (Pwt30,15).

Nowe pokolenie Izraela, urodzone podczas wędrówki po pustyni, staje wobec najważniejszego wyboru: Abo będzie wierny Bogu i będzie żyć szczęśliwie, albo odrzuci Boga i wtedy czeka go śmierć, Mojżesz zachęca do osobistego wyboru, do opowiedzenie się za dobrem. Korzystając z wolności lud musi mieć świadomość konsekwencji swych decyzji i wyborów. Przedstawione przez Mojżesza dwie formy życia są tak przeciwne jak śmierć i życie, dobro i zło, szczęście i nieszczęście. Prawdziwe życie zależy od decyzji i postawy wobec Boga i Jego woli. Chociaż wszyscy ludzie chcą owocnie i szczęśliwie żyć, nie chcą, aby ich życie minęło im na bezmyślności. Pomimo tego ryzyko zagubienia się jest dramatycznie realne. Szukać i iść Bożymi drogami nie jest sprawą łatwą, ale przynoszącą coraz więcej Bożego światłą i życiowej mądrości. Tym, którzy chcą iść za Jezusem, Mistrz stawia warunki. Nawołując do wyrzeczeń, do wzięcia swego krzyża i naśladowania Chrystusa, sam je praktykuje, proponując krzyż, najpierw sam go dźwiga. W ten sposób uczy nas zachowania , ocalenia swego życia, bo tylko poddane próbie ma szanse coraz bardziej je umacniać i wzbogacać. Nie możemy być dobrymi i wiernymi uczniami Jezusa, jeśli nie rozumiemy, że oznacza to codzienna gotowość, by poświęcić swoje życie dla Niego, nieść swój krzyż, swoje kłopoty, trudności czy zniechęcenia razem z Jezusem. Wybierając Chrystusa Ukrzyżowanego musimy być przygotowani na to, że spotkają nas przeciwności, trudności, a niekiedy i wrogość ze strony ludzi pozbawionych Bożego światła; trzeba będzie niekiedy zrezygnować ze swoich pragnień, planów oraz marzeń, z godziwych przyjemności. Nie będzie można się oszczędzać, jeśli nasze życie ma owocować mądrym szczęściem. Tylko w ten sposób możemy odnaleźć i zachować swoje życie, ocalić samych siebie i dopomóc innym.