Jezus rzekł do Judasza: „co chcesz czynić, czyń prędzej” (J13,27).

Kiedy Judasz wybiega w nocy, aby dokonać zdrady, żaden z apostołów nie wybiega za nim. Nikt nie chce podać mu reki, aby się nie zagubił; nikt nie chciał go powstrzymać. Pan Jezus przyjmuje zdradę swego przyjaciela ze zrozumieniem, bo wie, że taka Jego misja, ale uczniowie, Jezus daje do zrozumienia, że wie, co się dzieje, co nastąpi, że ta zdrada nie jest ukrytą sprawą Judasza, bo zdradzany wie o tym. Apostołowie bowiem mówią, ze nic nie wiedzą, nie rozumieją, myśleli, ze Judasz poszedł na zakupy. A gdzie? W środku nocy? Nawet dziś nie można kupić nic w czasie Paschy. Wydaje się jednak, że Apostołowie wiedzieli, przeczuwali, bo zdrajcę wśród swoich da się wyczuć. Raczej nie chcieli dopuścić myśli i pozwolili mu na zdradę. Nikt z nich nie pobiegł za pogrążającym się w grzechu i ciemności przyjacielem, żeby go złapać i zatrzymać. Dziś jest właśnie taki dzień, pewnie jeden z ostatnich przed świętami, aby dostrzec wokół siebie i zobaczyć, czy czasem, obok nas ktoś nie wchodzi w zło, w ciemność, a nas to nie obchodzi. Może jest ktoś wokół ciebie, dla którego jego ciemność, zło, zniewolenie jest domem, a ty boisz się to nazwać, zareagować. Być może to dziś trzeba zostawić wszystko i wybiec za kimś, aby go powstrzymać, aby powiedzieć prawdę, wystarczy spróbować. Żeby nie został sam, jak Judasz, w tej nocy pełnej zła, pełnej ciemności.