Słowo Boże daje nam dziś daje jasne pouczenie, czego najbardziej powinniśmy pragnąć w swoim życiu, czego oczekiwać i dlaczego. Otóż uczniowie Jezusa, jak zresztą każdy wyznawca judaizmu, pragnęli wyzwolenia Izraela spod okupacji rzymskiej. To zrozumiałe. Spodziewali się po Chrystusie, że przyniesie On wyzwolenie spod jarzma Imperium Rzymskiego. Tymczasem Jezus zwraca uwagę, że źródłem wolności ojczyzny nie są działania polityczne. To nie królowie tego świata, ale Ojciec Niebieski panuje nad wszystkim. Zadaniem uczniów Chrystusa jest pragnąć łaski, jaką daje Jezus dzięki  Duchowi Świętemu. Dlaczego? Bo tylko Jego mocą, może się zmienić oblicze tej ziemi i naszego życia. Misją chrześcijan jest nieść orędzie o Bogu rozmiłowanym w człowieku i sprawy tego świata oddawać w ręce Ojca. On resztą się zajmie.

Psalm dzisiejszy wchodzi w skład piętnastu (od 120 – 135) psalmów stopni. były one śpiewane przez Izraelitów zdążających po stromych drogach do Jerozolimy i po stopniach do Świątyni Jerozolimskiej, inni, nawiązując do tradycji żydowskiej pochodzącej z Miszny (komentarza do Tory), mówią o lewitach, którzy śpiewali te pieśni, wchodząc po schodach do Świątyni. Te pieśni wykonywane były w drodze. Zachęcały do tańca. Ich motywem wiodącym jest radość płynąca z doświadczenia miłosierdzia Boga, I oto nadszedł dzień, kiedy Pan odmienił losy Syjonu (Ps 126). Doświadczenie bycia uwolnionym stało się tak niesamowite, że aż trudno było w nie uwierzyć..

Jaka nauka płynie dla nas z tego psalmu? Ma uniwersalne przesłanie. Oto każdy z nas może liczyć na Boże miłosierdzie, zwłaszcza w chwilach trudnych, czy też w czasie trwania w niewoli grzechu. Ten psalm niesie nadzieję. Z pożytkiem dla siebie mogą nim modlić się osoby podejmujące walkę z wszelkimi trudami. Jeśli wyschnięte koryta strumieni na Południu (na pustyni Negeb) deszcz zamienia w wartki nurt rzeki (w. 4), to podobnie ludzkie serca zemdlałe, zanieczyszczone grzechami, nałogami,

List do Filipian powstał w więzieniu, chociaż jest napisany w bardzo serdecznym tonie, co nie dziwi, zważywszy na fakt, że żadna wspólnota chrześcijan nie udzieliła mu tyle pomocy, co mieszkańcy Na pierwszy plan wysuwa się jednak jego przeogromna radość płynąca z faktu, że o Chrystusie się mówi, że Ewangelia jest głoszona. A to dla Apostoła Narodów jest najważniejsze. To jego największe pragnienie serca. Zgadza się więc na wszystko, co da mu.

Jednak dzisiejsza Ewangelia może zaskoczyć niejednego słuchacza. W słowach Jezusa pada obietnica o uczczeniu człowieka przez Boga (w. 26c). Jak to możliwe? słowo „uczcić” oznacza nie tylko okazać szacunek. Ono przede wszystkim określa relację miłości, przyjaźni, wzajemnego zaufania. Uczcić to przyjąć z miłością, wprowadzić do siebie, to jakby przytulić kogoś. Chrystus doświadczył tego od swojego Ojca (J 5, 23). Ten sam zaszczyt czeka na wszystkich, którzy staną się tacy, jak Jezus. Co to oznacza? Cała ta dzisiejsza perykopa stanowi jakby odpowiedź na pytanie, co to znaczy stać się „drugim Chrystusem. Każdy, kto obumiera choćby np. przez przekreślenie swoich planów, marzeń ze względu na troskę o ratowanie nieśmiertelnych dusz od potępienia, upodabnia się do Jezusa. Ziarnem pszenicznym, które wpadło w ziemię i obumarło, przynosząc plon obfity, jest najpierw sam Jezus. Następnie wszyscy ci, którzy radykalnie poszli za Nim, zostawiając wszystko. Doskonale to rozumiał Patron dnia dzisiejszego: św. Wojciech. Czy jest we mnie pragnienie wpisania się w poczet tych Szczęśliwców, uczczonych przez samego Boga Ojca?