Ludzka zazdrość jest bardzo niebezpieczna. Potrafi wyrządzić krzywdę drugiemu człowiekowi. Doświadczyli tego „na własnej skórze” apostołowie. Saduceusze, czyli arystokracja żydowska z arcykapłanem na czele, zaaresztowali Piotra i jego towarzyszy, wtrącając do więzienia. Nie tylko nie wierzyli w zmartwychwstanie ciała, zatem nie chcieli słuchać o jakimś Jezusie, który powstał z grobu, ale także nie potrafili pogodzić się z rosnącą sławą tych prostych rybaków z Galilei, którzy zdobywali serca coraz większej liczby słuchaczy. Byli wręcz dzelos – czyli wściekli. Po prostu w nich aż wrzało.

Bóg jednak jest potężniejszy od ludzkiej złości i nienawiści. Anioł Pański otworzył bramy więzienia, nakazując apostołom, jak niegdyś Chrystus w Wieczerniku, iść i głosić wszystkie słowa o tym życiu. W oryginalnym tekście greckim zostały użyte słowa: ʿrēmata tēs dzōēs, co oznacza głosić wydarzenia życia, zbawcze dzieła Boga. Innymi słowy Anioł Pański polecił, aby apostołowie szli i głosili, że Chrystus zmartwychwstał i żyje. I my również nie lękajmy się przeciwników Kościoła, ale z wiarą i odwagą głośmy naukę Chrystusa, tj. Ewangelię życia.

Psalm ten nawiązuje do wydarzeń opisanych w Pierwszej Księdze Samuela 21.11-16. Dawid, by chronić swoje życie, musiał uciekać przed pełnym zazdrości Saulem, który nie potrafił ucieszyć się zwycięstwami swojego podwładnego, lecz czyhał na życie walecznego pasterza owiec. Ocalał z rąk Saula, uratował także swoje życie od wrogiego filistyńskiego króla Gat: Achisza, udając szaleńca. Po tak bolesnych i trudnych wydarzeniach, znajdując ocalenie i bezpieczeństwo w jaskini Adullam, przyszły król izraelski wyśpiewuje pieśń dziękczynienia i uwielbienia Boga za Jego sprawiedliwe miłosierdzie. Co to znaczy? Psalmista zwraca uwagę, że Bóg zawsze staje w obronie ufających Mu i błagających o zmiłowanie. Pochyla się nad nieszczęściem człowieka i wysłuchuje błagalnych próśb uciśnionego. Staje po stronie sprawiedliwych i złamanych na duchu, a przeciwstawia się przewrotnym i popełniającym zło. Dlatego zachęca dzisiaj także nas, abyśmy razem z nim wysławiali Pana, wspólnie wywyższali Jego imię i nasycali się Jego miłosierdziem. W wezwaniu: skosztujcie i zobaczcie jak Pan jest dobry, zostało użyte hebrajskie słowo: ḥeseḏ, które oznacza wierną miłość, ojcowską opiekę nad słabym dzieckiem. Toteż nic dziwnego, że szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Dzisiejsza Ewangelia to gorzka prawda o odrzuconej przez człowieka miłości Boga. W słowo „świat” równie dobrze każdy z nas może wstawić własne imię. Bóg tak mnie umiłował, że pozwolił na mękę i śmierć własnego umiłowanego Syna – Jedynaka, abym ja mógł być szczęśliwy na wieki. Problem jednak w tym, że ludzie, czyli także i ja, bardziej umiłowali ciemność. Czyż krew Boga, wylana za mnie na krzyżu, ma być zmarnowana? Czy będę trwał w stanie grzechu poznając, jak Bóg mnie ukochał? Może wreszcie czas uwierzyć miłości Jezusa i zacząć żyć w świetle…