Tocząca się od ośmiu lat wojna na Ukrainie, która na początku roku przybrała radykalne formy, spowodowała ogromną falę uchodźców i wyzwoliła równie potężną spontaniczną pomoc humanitarną. Powoli opadają emocje i może warto zastanowić się nad innymi formami pomocy. Filip to jeden z grona siedmiu diakonów, wybranych przez Apostołów do posługi przy rozdawaniu posiłków ubogim wdowom. Kandydaci musieli należeć do grona uczniów, mieć pozytywną opinię we wspólnocie oraz „być pełni Ducha” i mądrości, co czyniło ich zdolnymi do podjęcia misji i upodabniało do Jezusa. Te cechy okazały się bardzo przydatne w Sebaste, stolicy Samarii, gdzie „tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił”. Wielka liczba ukraińskich uchodźców, głównie kobiety z dziećmi, znalazła schronienie w budynkach publicznych: stadionach, halach wystawowych, a także pomieszczeniach kościelnych. Czy w obecnej sytuacji jest konieczność zapełnienia łóżkami, każdej przestrzeni? Czy trzeba organizować kościelne noclegownie? Może warto pozostawić pomieszczenia w kościołach na wspólną, ekumeniczną modlitwę z przybyszami i pomoc duchową? Na zawiązywanie relacji podczas wspólnej agapy? Dach nad głową, kromka chleba i okrycie to minimum umożliwiające każdemu człowiekowi przetrwanie. Ale to siła ducha karmiona wiarą, nadzieją i miłością Boga pozwala przezwyciężać życiowe dramaty.

Psalm 66 można uznać za powstały wkrótce po powrocie z niewoli babilońskiej. Jest wybuchem radości, jaka ogarnęła Izraela po zdobyciu Babilonu przez króla perskiego Cyrusa. Nawiązuje do cudu przejścia przez Morze Czerwone podczas ucieczki z Egiptu i opieki podczas wędrówki przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Psalmista wzywa narody do błogosławienia Jahwe, aby wszyscy usłyszeli o Jego mocy i Jego wielkich dziełach.

Dzisiejszy świat potrzebuje konkretnych, namacalnych, materialnych dowodów troski o drugiego człowieka. Pomoc, która ogranicza się do zorganizowania wygodnych i estetycznych warunków, nie wystarczy. Doskonale zaprojektowane wnętrze może stać się miejscem nie do życia nawet dla człowieka utrudzonego ucieczką z ogarniętego wojną kraju. Do wyciągnięcia pomocnej dłoni nie potrzeba zbyt długich i specjalnych przygotowań. Ubrudzone ręce wystarczy wytrzeć w fartuch, przestawić wazonik, by zmieściło się dodatkowe nakrycie dla gościa. Trochę się przesunąć nawet we własnym domu. Jezus został posłany, by przez Jego dzieło zbawcze każdy człowiek mógł wrócić do Boga. Jedynie komunia z Bogiem czyni człowieka w pełni szczęśliwym. Zostaliśmy posłani, by naśladować Jezusa, tzn. przekazywać Bożą miłość. Nie potrzeba do tego obficie zastawionego stołu. Często wystarczy kromka chleba i woda. To, co niezbędne i konieczne, to życzliwość i szczere zainteresowanie losem bliźniego.