Prorok Izajasz, Ewangelista Starego Testamentu, jak jest często nazywany opisuje nam jako pierwsze czytanie wizję, w której pokazuje, że ludzkość nie zmierza ku katastrofie, ale ku spełnianiu się obietnicy powszechnego pokoju. To proroctwo jest przeniknięte wiarą w powszechne zbawienie wszystkich. Ta obietnica była już dana Abrahamowi, a potem przypominana przez proroków i psalmy. Izajaszowa wizja opisuje przemianę świata i powstanie duchowego królestwa wszystkich, którzy otworzą się na Boże słowo i Jego znaki. Izajasz zapowiadając to zjednoczenie narodów nie mówi, że nie będą oni składać żadnych ofiar, jak to zwykle bywało na wzgórkach, ale będą słuchać Bożego słowa. Przyszły szczęśliwy świat, co podkreśla prorok, nie jest zarezerwowany dla jedynie dla nielicznych wybrańców. Uznanie boskich praw i Jego rozwiązań zaowocuje pokojowym współistnieniem wszystkich ludów. Przekucie mieczy i włóczni na zakrzywione noże ogrodnika uprawiającego winorośle oznacza, że kiedyś nadejdzie czas, kiedy broń nie będzie potrzebna. Także lemiesze i sierpy są znakiem spokojnej uprawy roli. źródłem więc sprawiedliwości i pokoju nie jest rozum i ludzka siła, ale słowo Boga.

Psalmista, dla którego święte miasto Jeruzalem, wzniesione na górze , ze swymi pałacami, ulicami, murami a nade wszystko świątynią pośrodku było czymś niezwykłym. Było miejscem pielgrzymowania mnóstwa ludzi, aby przybliżyć się do Boga, podobnie jak Adwent, który jest swoistym pielgrzymowaniem, które ma nas przybliżyć do Bożych tajemnic, do tajemnicy Narodzenie Pańskiego.

Aby tego dokonać potrzeba się zatrzymać, jak proponuje św. Paweł. Bo dni naszego życia przemijają, jeden podobny do drugiego. Żyjemy w bezustannym pośpiechu, stale zajęcie tysiącem obowiązków i spraw do załatwienia. Rozpoczęty więc czas Adwentu to czas przebudzenia, odzyskania pewności, że źródłem naszego szczęścia jest Bóg.

Kiedy nastąpi pełna odnowa świata, tego nie wie nikt. Zna ją jedynie Bóg. Dlatego porównanie z czasami Noego, jakie zestawia Ewangelista, podkreśla niewiedzę co do czasu przyjścia i zachęca do czuwania. Zgodnie z obrazową wypowiedzią Jezusa ludzie czasów Noego żyli jedynie swym codziennym życiem, nie spodziewają się niczego, nie przewidując żadnych niezwykłych wydarzeń. Poza sprawai codziennymi nic ich nie interesowało. Kompletna beztroska. Nagle potop zniszczył wszystko. To porównanie pokazuje, że przyjście Jezusa, to na końcu czasów będzie zaskoczeniem. Sąd nadejdzie niespodziewanie podczas codziennych zajęć. Katastrofa może nas zastać w każdym czasie, nieoczekiwanie i nagle. Ponieważ nie wiem niesiemy, kiedy to nastąpi mamy się troszczyć o to, abyśmy byli zawsze przygotowani.