Zdumienie i zachwyt panujące wśród tłumu zgromadzonego świątyni, a spowodowane cudownym uzdrowieniem chromego od urodzenia, jest znakomitą okazją dla świętego Piotra do głoszenia Jezusa zmartwychwstałego. Apostoł chce wyjaśnić uzdrowienie, ukazać, że jest ono sprawą Chrystusa i jako takie ma być postrzegane. Ma kierować zgromadzonych ludzi do Boga. Nikt inny, lecz sam Jezus – Sługa, Sprawiedliwy, Dawca Życia – uzdrawia z choroby. Piotr w swoim przepowiadaniu wykorzystuje pewien schemat: ukazuje Chrystusa ukrzyżowanego, który jednak zmartwychwstaje, bo jest Panem życia i śmierci. Te wydarzenia skłaniają słuchaczy do przemiany życia, przyjęcia wiary i czynienia tego, co podoba się Bogu.

My znamy ten schemat doskonale. Tak doskonale, że nie zwracamy już na niego uwagi, nie przemienia naszego życia, nie przyciąga nas do Boga. Szukamy spektakularnych cudów. Jednak to, co się wydarzyło niedaleko świątyni, dzieje się nadal. To Kościół jest pośrednikiem prowadzącym do Boga. Dobro, które się w nim dzieje, walka z grzechem, praca nad cnotami, pełnienie dzieł miłosierdzia – to te spektakularne znaki, które płyną z krzyża i zmartwychwstania Jezusa oraz prowadzą do przemiany życia. Jeśli ich nie dostrzegamy, spróbujmy w takie dzieła sami się zaangażować w naszej parafii, wspólnocie.

Człowiek jest dziełem Boga, jednak ciągle poszukującym Go, pogubionym, nieustannie otwierającym oczy na Boże sprawy. A Bóg ciągle pamięta o człowieku, troszczy się o niego, daje mu władzę nad całą ziemią! Człowiek to jednak bardzo skomplikowana istota. Jest tak blisko Boga, a mimo to ciągle próbuje go znaleźć. Bóg powierza wszystko człowiekowi, nawet samego siebie, stając się człowiekiem. Pozwala człowiekowi być pośrednikiem Jego wielkich dzieł i prowadzić innych do poznania Go. Dzisiejszy psalm uświadamia nam fakt, że Bóg złożył w nasze ręce wielkie dzieło, którego nie możemy zmarnować. Otwórzmy się na Bożą pomoc.

Wiele już razy Jezus spotkał się z niektórymi ze swoich uczniów. Takiej wiadomości nie mogli zatrzymać tylko dla siebie. Chętnie wypełniali nakaz Jezusa: idźcie, opowiedzcie, mówcie: widziałem… Jednak wydaje się, że wszyscy uczniowie wciąż nie wierzą w Zmartwychwstanie. Dzisiejsze spotkanie jest decydujące – Chrystus pojawia się wśród większej liczby osób. Czy to zjawa albo halucynacja? Przecież można Go dotknąć, je rybę… Z drugiej strony pojawia się, kiedy i gdzie chce, nie podlega już ludzkim ograniczeniom. Jezus żyje, jest ten sam, ale inny! Dlatego swoim uczniom powierza ważną rolę – bycie świadkiem tego, co się dzieje. To także nasze zadanie – bycie świadkiem Jezusa zmartwychwstałego, który wciąż jest pośród nas.