Księga Sędziów należy do ksiąg historycznych i opisuje fakty z dziejów Izraela. Znajdujemy w niej również refleksję nad przyczynami opisywanych wydarzeń. Izraelczycy przegrywali wojny nie dlatego, że nieprzyjaciel był silniejszy, ale dlatego, że „Pan wydał ich na łup nieprzyjaciół”.  Charyzmatyczni przywódcy, jacy pojawiali się w chwilach kryzysu byli specjalnym darem od Boga. Co ciekawe, słów o Bogu, który kieruje losami narodu, nie było w pierwszych wersjach tekstów, które posłużyły do napisania Biblii, czyli w starożytnych kronikach, czy w opowieściach ludu. Pojawiły się one dopiero po upadku Izraela. Dopiero kiedy naród wybrany stracił swoją ziemię i świątynię, pojawiła się refleksja, dlaczego tak się stało. Odpowiedź była jedna: naród nie dotrzymał obietnic Przymierza z Bogiem, podcinając w ten sposób korzenie swojego istnienia. Z tej gorzkiej refleksji narodziło się jednak nawrócenie i naród przetrwał.

Refleksja nad dziejami narodu wybranego z punktu widzenia wiary nie jest domeną jedynie ksiąg historycznych, ale obecna jest również w księdze psalmów. A ponieważ psalmy są  modlitwą, a zatem możemy mówić o modlitewnym rozmyślaniu nad własną historią. Ta modlitwa ma swoje etapy. Zaczyna się od przytoczenia faktów z historii Izraela, które doprowadziły do nieszczęść. To jest szczere wyznanie prawdy o sobie, czyli dobrze zrobiony rachunek sumienia. Powtarzalność grzechów świadczy o tym, że Izrael miał tendencję do zapominania o swoich pomyłkach i słabościach. Pomimo, że sprowadzały one nań cierpienia i nieszczęścia. Dopiero cierpienie skłaniało naród wybrany do nawrócenia i przemiany życia. 

Zdarzenie, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia zwykle nazywane jest po prostu „Bogaty młodzieniec”. To główny bohater tej krótkiej opowieści. Zastanawiające jest, że Ewangelia informuje nas o jego wieku i o statusie materialnym, natomiast nie podaj jego imienia. Choć trafił na strony Pisma świętego, to jednak pozostał osobą anonimową. Anonimowość bierze się stąd, że nie poszedł za głosem powołania i przez to nie stworzył osobistej historii z Jezusem. A przecież gdyby został uczniem Mistrza z Nazaretu, to może dziś czytalibyśmy Ewangelię Jego autorstwa lub pozostawiłby po sobie wielką historię, jak św. Paweł? Młodzieniec, mając przed sobą wybór pójścia za Jezusem lub pozostania ze swoimi bogactwami, wybrał to drugie i przepadł w śmierci i zapomnieniu.

My, czytając codziennie Pismo Święte, jesteśmy podobni do tego młodzieńca, który podchodzi do Jezusa i zadaje mu pytania. Czy jednak gotowi jesteśmy na usłyszenie odpowiedzi, która nie zawsze jest po naszej myśli? Czy gotowi jesteśmy ze względu na Chrystusa „wyjść z naszej strefy komfortu”? Czy ostatecznie jesteśmy w stanie coś ze względu na Chrystusa stracić, żeby rozpocząć jakąś małą historię zbawienia?