Po serdecznym wezwaniu, jakim zwraca się św. Paweł do Rzymian, Apostoł stosuje, aż trzy pochwały do nich, które świadczą o pozytywnym mniemaniu o tej wspólnocie. To wspólnota słynąca z dobrych uczynków i ofiarności wobec innych Kościołów, a przede wszystkim cechuję tę wspólnotę prawdziwa wiara. Chociaż przeprosiny, jakie kieruje wobec rzymskiej wspólnoty mogły być trudne w przyjęciu, to jak tłumaczy to sam autor, wynikały z troski i na mocy łaski, jaką otrzymał od samego Boga, aby byś dobrym narzędziem w ewangelizacji.

Dziś Psalmista chce nam podpowiedzieć: czy potrafimy dostrzec w historii swojego życia, naszych rodzin, narodu, świata, wielkie chwile, które wywarły szczęśliwy skutek na naszą przyszłość, wiarę, życiowe decyzje, relacje? Jeśli tak, to komu myślimy, że to zawdzięczamy? Jak chcemy czy potrafimy wyrazić swoją wdzięczność Bogu ? A jeśli to wykraczało poza ludzkie możliwości jak cuda uzdrowienia, uratowania od śmierci, jak przyjście Jezusa Chrystusa na świat, czy to budzi w nas codzienną wdzięczność.

Celem przypowieści o obrotnym rządcy jest ukazanie , jakie powinno być odniesienie człowieka do tego, co posiada. Zarządcę oskarżono o trwonienie majątku (jest charakterystyczne, że św. Łukasz używa tu greckiego diaballo-oskarżać złośliwie, a nawet fałszywie, podstępnie). Ale Pan Jezus nie koncentruje się na problemie uczciwości oskarżenia, ale na tym, jak wybrnąć z tego. Sprytnym zabiegiem oskarżony przywołuje innych dłużników, ażeby zrobić z nich swoimi dłużnikami. Każe dłużnikom spisać nowy, korzystniejszy dla nich dokument, którym to sposobem zaskarbia sobie ich życzliwość i wdzięczność, co się przyda, kiedy pozostanie bez pracy i stałego źródła utrzymania. Przypowieść kończy się dziwnym (do dziś różnie wyjaśnianym )stwierdzeniem -Pan pochwalił nieuczciwego rządcę. Wielu uważa, że ów rządca nie pobierał pensji, ale samą prowizję, inni mówią, że być może te zobowiązania obejmowały dług wraz z procentem, z którego żył zarządca. Obniżając dług nie okradał więc swego pana, ale zrzekał się osobistego zysku i dlatego spotkał się z pochwałą właściciela majątku ponieważ przez swój czyn przywrócił sprawiedliwość, a na dodatek mógł oczekiwać wdzięczności ze strony bogatych dłużników. Jezus więc pochwala w tej przypowieści tych, którzy potrafią zadbać o swoje przyszłe życie i ze względu na nie potrafią zrezygnować z pewnych wygód jakie niosą dobra materialne. Taką właśnie roztropnością mają się charakteryzować wszyscy, dla których przyszłe życie w królestwie Bożym ma największą wartość.