Pierwsze czytanie: Rdz 44, 18-21. 23b-29. 45, 1-5

Pierwsze czytanie z liturgii mszalnej jest kontynuacją skomplikowanej historii patriarchy Józefa i jego braci, która dzisiaj osiąga szczyt swego napięcia. Zawistni i zdradliwi bracia przechodzą swoistą przemianę, a Józef wspaniałomyślnie odstępuje od wywarcia pomsty za doznaną krzywdę. Odczytanie tych wydarzeń po ludzku tylko kazałoby nam widzieć jedynie grę silnych emocji. Bracia są wyraźnie skruszeni takim obrotem sprawy, nie mogą już kontrolować swego życia. Józef zaś nie jest w stanie opanować wzruszenia, słuchając relacji o swoim ojcu i będąc wciąż nierozpoznanym przez braci. Ale nie wiemy, jak te wydarzenia odczytywał sam Józef. Czy nie dostrzegł w zagmatwanej historii swojego życia palca Bożego? Zapewne tak.

Może nasze życie nie obfituje w tak niezwykłe wydarzenia, ale w każdym jego przejawie powinniśmy dostrzegać Boży zamysł, zgodnie z tym, jak ujął to św. Paweł: „Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą” (por. Rz 8, 28-30).